Friday, June 27, 2008

Fitte vutter

Niet altijd maar wel vaak besef ik dat ik het nogal heb getroffen in het leven. Dan kijk ik naar mezelf en zie dat het goed is. Dat gebeurt vooral op dagen, dat ik hoor dat vrienden of bekenden ernstig ziek zijn, dat ik mijn Alzheimer vriendin een bezoek heb gebracht, dat ik jonge mensen zie hollen, rennen, vliegen om van alles voor elkaar te krijgen, wat de volgende dag weer is vervlogen. Het gebeurt ook als ik al die ontevreden hoofden zie van die blonde dellebellen die met hun grote, ronkende jeeps door mijn dorp zie crossen om hun onvrede te compenseren. Dan geniet ik van mijn huis, de tuin, mijn vrienden, en mijn fiets.

Gisteren was het niet een sombere dag en toch had ik ook weer zo'n uitgelaten bui. Toen fietste ik in de duinen en zag veel evenbeelden langs komen. Fitte Vutters, bruingebrande, goedlachse, vrolijk geklede vijftigers en zestigers, die van de zon, de natuur, hun vrijheid en vooral van elkaar genieten. Ik bedacht me met een glimlach dat zij en wij de mensen zijn die van Balkenende c.s. weer aan het werk zouden moeten om de economie een duw te geven.

Gekke wereld. Eerst waren onze bazen blij dat ze van ons af waren en nu zouden andere bazen ons weer in dienst moeten nemen. Gaan ze niet doen, stelde ik mezelf gerust. Niemand wil ons hebben, omdat we te eigenwijs, te ervaren en vooral te serieus zijn. Dit hadden al die beleidsmakers zich maar eerder moeten bedenken. Wij fietsen gewoon verder!

Ik ken trouwens evenbeelden die veel en hard werken. Maar niet in een gewone, betaalde baan van acht tot vijf, maar in de rafelranden van de samenleving, waar goed en zinvol werk wordt gedaan, zodat al die jonge, drukke mensen hun ambitie kunnen blijven najagen. Ik zag opvallend veel opa's en oma's met hun kleinkinderen op de bagagedrager en vroeg me af of dat nu allemaal het gevolg is van die 6 Euro per uur, die ze nu trouwens ook weer af gaan schaffen. Ook niet goed nagedacht. Want het is toch idioot dat je eigen opa en oma geld vragen om op je te mogen passen, terwijl dat op zich al een beloning is.

Tuesday, June 24, 2008

Kunstpicknick




Kunstpicknick, Kunstcafé en Kunstprijs Huizen waren vier jaar geleden een kunstzinnige drieling. Ze stoelden op de gedachte om Huizer kunstenaars en kunstliefhebbers op ongedwongen wijze met elkaar in contact te brengen. De Kunstpicknick staat inmiddels als een huis. Afgelopen zaterdag was het al de vierde keer en het leek dit jaar drukker dan ooit. Veel mensen komen voor de enthousiaste optredens op het open podium en lopen en passant rond langs de kramen waar kunstenaars hun werk en hun kunnen aanbieden.
Vooral kinderen willen graag met verf, papier, klei aan de slag. Ingespannen en met het puntje van de tong tussen de tanden zetten ze hun streken op papier niet gehinderd door enige schroom. Prachtige kleurrige feestbeesten maken ze. Sponsor Rabobank had een heuse tekenwedstrijd georganiseerd. Dat is nog eens wat anders dan alleen geld geven of een auto showen.
De Kunstpicknick is geen kunstmarkt. Die is in juni in Laren op de Brink. Daar kunnen kunstenaars hun kunst verkopen. Dat lukt een paar bekende Huizer kunstenaars inmiddels ook. De Kunstpicknick is er vooral voor de ontmoeting. En ieder jaar is het weer verrassend wat er allemaal op kunstzinnig gebied is te beleven in Huizen. Ik heb vooral genoten van al die jonge mensen die met veel plezier en durf hun kunsten tonen op het open podium.
Hier en daar werd even gesproken over de recente rel met de blote tieten van Ellen Vroegh die inmiddels uit het gemeentehuis zijn verwijderd. Het is maar goed dat die gekwetste ambtenaren niet op de kunstpicknick zijn komen kijken, want daar was heel wat meer en uitdagender bloot te zien. Wat is toch die angst voor het blote die zo veel mensen bevangt? Ik zou er een weblog over vol kunnen schrijven. Maar dat doe ik even niet, want de bedoeling van dit weblog is dat ik de kunstpicknick in de zon zet.

Ik zag heel veel kunstenmakers die genoten van de aandacht voor hun werk, die graag hun passie voor kunst wilden delen, die kinderen inspireren, andere werelden laten zien, verschillen overbruggen, want kleur en vorm zijn voor ons allemaal.

Het is goed, dat Petra van Hartskamp die namens het college van burgemeester en wethouders van Huizen de kunstpicknick opende, nu ook zelf kon zien dat kunst leidt tot begrip en verbroedering. Jaag die gekwetste ambtenaren volgend jaar naar de kunstpicknick. Geef ze een penseel en verf en stel ze tentoon. Komen wij allemaal kijken.

Saturday, June 21, 2008

Verkiezingen in Amerika


Ik had dit weblog bijna de titel Obama en Verdonk gegeven, of Rita en Barack. Maar dat leek me toch iets te simpel. Ik zal het uitleggen. In mijn vorige weblog verkneukelde ik me over de ruzie tussen Rita en een vaar haar vriendjes over de financiering van haar beweging Trots op Nederland. Nu lees ik dat Obama, zeer tegen zijn eerdere belofte in, heeft besloten gebruik te maken van kleine en grote geldschieters om zijn campagne te financieren. Hij denk dat hij alleen met veel geld de verkiezingen kan winnen. En de 85 miljoen dollar waarop hij en ook zijn tegenstander MacCain recht hebben uit de staatskas is kennelijk niet genoeg.

Is daar iets mis mee? Ja, daar is iets mis mee. En daarvoor kan ik wijzen op de private financiering van bewegingen als die van Fortuyn en Verdonk. Want veel van die geldschieters, en vooral de grote geldschieters willen iets terug voor hun geld. Bij die lieden is niets voor niets. Ze willen roem, voordeel of een mooi baantje. En als ze dat niet krijgen, maken ze ruzie. Zij voelen zich immers niet gebonden aan de goede zaak, zij voelen zich alleen gebonden aan hun eigen roem en rijkdom.

Daarom had Obama beloofd dat hij in zijn campagne geen gebruik zou maken van deze geldschieters. Nu hij deze belofte heeft gebroken is dat natuurlijk voer voor zijn kritikasters. En die komen niet alleen van rechts, maar ook uit zijn eigen partij. En die heeft het al zo moeilijk nu veel aanhangers van Hillary Clinton hebben laten weten dat ze niet of niet op Obama gaan stemmen. De Democraten hebben nu ernstig behoefte aan een gesloten front. Hillary wil wel mee doen. Maar dan moet Obama niet zelf roet in het eten gooien. En het verbreken van verkiezingsbeloftes smaakt de kiezer slecht. Genoeg voorbeelden te vinden.

Wednesday, June 18, 2008

Rita en haar vriendjes

Kan toch niet waar zijn. Rita heeft ruzie in de tent. Nu al. En ze gooien het ook nog op straat. Dat Rita het me zo gemakkelijk zou maken, had ik niet gedacht. Ik had geprobeerd de vuile was binnen te houden. Rita niet. Die schrijft in een nieuwsbrief dat haar ex-vriend en adviseur Ed Sinke geld van Trots op Nederland naar een eigen rekening heeft overgemaakt. Je kon erop wachten. Al die gulle vriendjes van Rita doen het natuurlijk niet voor niks. Die willen iets terug. Naamsbekendheid, een baantje, of gewoon geld.

Daar gaat het me dus niet om. Wat ik niet snap is dat Rita dat niet heeft voorzien en er tevoren over heeft nagedacht hoe ze zou reageren als het gebeurde. Nu maakt ze het haar kritikasters wel erg gemakkelijk. Gooit ze nu al de handdoek in de ring? Wil ze er soms van af?

Overigens staat dit hele verhaal smeuiger op www.geenstijl.nl met prompte foto van Rita.

Tuesday, June 17, 2008

even iets heel heel anders

Vannacht kwam ik mijn ouders tegen door Hagar Peeters geb. 1972

Vannacht kwam ik mijn ouders tegen,
twee bleke schimmen die naar elkaar
toe negen in het witte licht van een lantaarn.
Aan hun geluk te zien kon ik nog niet
geboren zijn.
Ze waren jong en heel verliefd.
Een groot verdriet bedroefde mij
omdat ik wist hoe het zou verdergaan.

Zij schaterde om iets dat hij haar toegefluisterd had.
Hij lachte hard zoals hij nog vaak doet,
We wisselden een beleefde groet
en daarna scheidden zich weer onze wegen.
'Wacht maar,' riep ik hen na,
wij komen elkaar nog wel eens tegen.
Gearmd gingen ze zwijgend om een hoek.

Friday, June 13, 2008

Zijn Amerika

Bart Jan Spruyt is ook in Amerika geweest. Wie zegt u? Bart Jan Spruyt, een van de columnisten van Binnenlands Bestuur. Hij was in Rancho Sante Fe, een van de rijkste dorpen in Amerika, het weer was er goddelijk en Bart Jan houdt van basketball. Hij was op een congres van neo-conservatieven en het was hem opgevallen dat het debat in Amerika over de gevaren die de wereld bedreigen van zoveel hoger niveau is dan in Nederland. Wij hebben immers geen Wall Street Journal, geen New York Times, geen The Weekly Standard, en gaat bij ons het gedoe tussen links en rechts wel over de fundamentele verschillen die Obama en MacCain in hun strijd gooien.

Hij vindt het opmerkelijk dat wij Amerikanen dom, dik en oppervlakkig noemen. Hij vindt dat ze een stijl van denken en leven hebben die oneindig veel warmer, serieuzer en hoogstaander is dan onze kleingeestigheid en liberale wereldvreemdheid. En hij wist erop dat Amerikanen alleen al in de vorige eeuw ons drie keer uit de brand hebben geholpen.

Zo dat is even andere koek, dan mijn zoete koek. Maar Bart Jan heeft ook in een duur hotel gezeten met zijn hoogbegaafde vriendjes. Ik heb wat rondgetourd en me vooral laten verrassen. Ik geloof in de goede bedoelingen van de Amerikanen. Ik bewonder hun optimisme, hun werkkracht, maar die twee hebben ook de schaduwzijde van het zwart-wit denken en het ongebreidelde geloof in eigen gelijk. Met een aanvulling van ons relativisme en cultuurpessimisme, moet er iets goed uit kunnen komen. Dan moeten we wel onbevangen naar elkaar gaan kijken en luisteren.

Wednesday, June 11, 2008

Mijn Amerika


Nu we al weer een week terug zijn, wordt het tijd om voorlopig af te ronden. Helemaal afronden gaat natuurlijk niet, omdat zo'n intense ervaring deel gaat uitmaken van de ogen waarmee je naar de wereld kijkt.

Mijn Amerika is natuurlijk allereerst mijn vrienden die er wonen en leven. Hettie in Montana en Anja in Florida. Ze hebben er geluk gezocht en gevonden, en dat is heel wat. Ze willen allebei niet terug, hoewel ze de gezelligheid van Nederland missen. De een is net Amerikaan geworden, omdat ze het gedoe met de groene permit moe werd. De ander niet, omdat ze de noodzaak nog niet voelt. In hun huizen vonden we de Nederlandse gezelligheid.

Mijn Amerika zijn de onbegrensde mogelijkheden, de ruimte, de natuur, de hoop, de ogen gericht op de toekomst. En mijn Amerika is het land van de tegenstellingen. Veel Amerikanen eten gezond - in iedere shopping mall vind je een grote ecofood afdeling - maar ze rijden ook ongezond vele mijlen in hele grote auto's. Een derde van de Amerikanen is te dik, veel te dik, de andere twee derden suffen zich driekwart in de rondte om dun te blijven, vaak veel te dun. Amerikanen werken knoert hard, nemen weinig tijd voor ontspanning. Maar in het verkeer zijn ze vriendelijk, tolerant en houden ze zich aan de maximumsnelheid. Ik viel er bijna in slaap met mijn SUVvi automaat.

Ik heb ook ervaren dat Amerikanen in verwarring zijn. Keer op keer werd me met onzekere ogen gevraagd wat wij in Europa van hen vinden. Maar dat willen ze niet echt weten. Vermoedelijk weten ze zelf ook wel, dat alleen ongebreideld optimisme de problemen van deze tijd niet kunnen oplossen. Al was het alleen al omdat de gestegen benzineprijzen grenzen stellen aan het ongelimiteerd autorijden. Ook zij zien de grote kloof tussen arm en rijk. Ze zijn misschien wat kinderlijk, ze zijn niet dom.

Veel van die mensen hebben hun hoop gevestigd op Barack Oboma. Hij is een charismatische persoonlijkheid, die veel mensen in vervoering kan brengen. Ik hoop dat hij meer in huis heeft. Want alleen charisma is niet goed genoeg. Wat mij betreft mag hij Hillary erbij nemen, en dan niet alleen omdat ze vrouw is en kiezers bij de les kan houden, maar vooral om haar ervaring, werkkracht en denkvermogen. Was het niet knap dat ze vier dagen na haar nederlaag al zo enthousiast en met overtuiging haar steun voor Obarack uitsprak. "For the sake of the country!" Hupsakee, wat een veerkracht.

Ik heb me laten verrassen in Amerika. Door het zwartwit denken, de preutsheid, de liefde voor het land, de overweldigende natuur, de ruwheid van het bestaan. Ik weet natuurlijk ook wel dat DE Amerikaan niet bestaat. Maar ik heb gezien dat veel Amerikanen het optimisme, de werkkracht, het geloof in de toekomst delen. Daar kunnen wij nog wat van leren.

Friday, June 06, 2008

Verzameling dom


Ik had het al gehoord in Amerika van bevriende bloggers: in Huizen is een rel ontstaan rond een paar schilderijen met blote tieten. Helaas had niemand me een afbeelding gestuurd van de kunstwerken, zodat ik mijn eigen fantasie moest laten werken. Resultaat: fraaie, maar aanstootgevende en fel realistische tieten. Bij thuiskomst las ik de kranten en zag ik waar het echt om gaat. Onschuldige knipselachtige figuratieve kleurrijke afbeeldingen. Hoe kon het college zich zo laten misleiden??? Heeft het zonder kennis te nemen van de schilderijen het oor laten hangen naar een paar ongetwijfeld brave ambtenaren die zich aan het bloot stoorden.

Kan gebeuren, zou je zeggen, als het college bij nadere beschouwing tot inkeer zou zijn gekomen. Maar dat is kennelijk erg moeilijk in de politiek. Onder leiding van onderkoning Carel Bikkers (VVD) en gevolgd door de paladijnen Rob van Nunspeet (PvdA) en Bert Rebel (CDA) besloten de collegepartijen de schuld voor de opwinding bij de kunstenares te leggen. Die had de publiciteit gezocht en dat had ze niet mogen doen. Foei, foei!! Alsof het hier niet om kneuterige dorpspolitiek gaat.
In de met spoed bijeen geroepen raadsvergadering hielden de verantwoordelijk wethouders Petra van Hartskamp (VVD) en Liesbeth Tijhaar (PvdA) braaf en volgzaam hun mond. Zij lieten de verdediging van het collegebesluit - en voor alle zekerheid: college zijn zij - over aan de heren Bikkers, Rebel en Van Nunspeet. Opnieuw een bewijs dat die heren in het dorp op een weinig overdachte en doorzichtige wijze aan de touwen trekken. Hoe dom kun je zijn?

Dat zoiets kan gebeuren in de christelijke dorpen van de bijbelbelt is erg genoeg, maar dat het gebeurt in het tweeenveertig duizend inwoners tellende Huizen is echt van de gekke. Dat bij het CDA nog niet is doorgedrongen dat kunst een eigen betekenis en een eigen dynamiek kent, die niet in regels is te vangen, is jammer. Maar dat PvdA en VVD zo hun oren laten hangen is ronduit laf!

Wordt het geen tijd voor een boycot van het exposeren in de openbare ruimte van het Gemeentehuis van Huizen, totdat het college en de collegefracties met excuses en berouw zijn gekomen? Kennelijk biedt zakenman Hans van der Hulst in de Graaf Wichman voorlopig een aantrekkelijk alternatief.
Wat een vertoning! Ga u schamen!

Monday, June 02, 2008

Primaries in Montana

Morgen gaan de achthonderdduizend inwonersvan Montana naar de stembus. Voor Hillary niet interessant genoeg om langs te komen. Obama heeft een flitsbezoek gebracht aan een Indianen reservaat. Morgen kiezen ze niet alleen de democratische kandidaat voor het presidentschap, ze kiezen ook rechters, sheriffs, officieren van justitie, vertegenwoordigers in de senaat. In sommige steden koppelen ze hieraan vast een referendum over een of ander lokaal onderwerp, zoals het behoud van een bibliotheek, de aanleg van een weg.

Natuurlijk zijn wij Europeanen vooral geinteresseerd in de race voor het presidentschap. Als je naar de verkiezingsborden kijkt en het bezoek aan de campagnekantoren van de kandidaten gaat Obama dik winnen. Dat is opmerkelijk want Montana is een van die witte, christelijke MidWest staten van Amerika. Ook hier ligt de verklaring in de boodschap van hoop en verandering, die vooral jonge Amerikanen aanspreekt.

Hillary kan zelfs met een overwinning haar achterstand niet meer inlopen en moet nu hopen op een besluit van de Democraten om Florida en Michigan wel te betrekken bij de uiteindelijke kandidaatstelling. Er is namelijk nog een beweging die de kandidaatstelling kan be"invloeden. Ook in Amerika maken de progressieven zich ongerust dat Obama het niet gaat redden tegen MacCain. Verkiezingspolls wijzen dat uit. Hillary maakt meer kans tegen MacCain. Of die verkiezingspolls ook rekening hebben gehouden met alle jonge mensen die genoeg hebben van de oorlogen, van het geschreeuw om de machtspositie van Amerika te behouden, van de eenzijdigheid en de introvertie van de amerikaanse politiek is de vraag. Nog belangrijker is of al die jonge mensen die nu massaal op Obama stemmen hun geloof in hem blijven houden.