Monday, December 31, 2012

Overstappen

Vannacht om twaalf uur stappen we massaal over van het ene in het andere jaar. Vermoedelijk zal het niet veel uitmaken. Het blijft gewoon winter. De laatste dagen zijn we aangemoedigd om nog andere overstappen te maken. Overstappen bijvoorbeeld van de ene energieleverancier naar de andere. Ons is al honderd keer verteld, dat het loont. Dat we wel tientallen euro's kunnen besparen. Maar als we de check doen, blijkt er niets van te kloppen.

In Huizen Noord-Oost worden we al maanden overspoeld met aanbiedingen voor aansluiting op het nog aan te leggen snelle glasvezelnet. Eerst een brief van de glasvezelnet eigenaar en vervolgens brieven en folders van de providers. Wij ontvangen televisie, internet en telefoon via Ziggo, de kabelaar. Die raadt ons af om over te stappen met steun van de Consumentenbond. "U heeft al een goede stofzuiger. Dus een nieuwe heeft u niet nodig." Afgezien van de vreemde vergelijking tussen een glasvezelaansluiting en een stofzuiger vinden wij het wel een geruststellend bericht. Wij houden namelijk niet van overstappen.

Bonter dan bont maken de zorgverzekeraars het. Die hebben er behoorlijk wat geld aan gespendeerd om ons te verleiden over te stappen. Eerst kregen we fancy folders. Nu er haast geboden is worden we overspoeld door ongeine televisiespotjes. Wat moet dat allemaal niet kosten? Kunnen ze dat geld niet beter gebruiken om de premie te verlagen of de uitkeringen te verbeteren. De kosten in de zorg moeten toch omlaag. Stoppen dus met dit soort ongein, zou ik zeggen. Is een onderzoek naar de overheadkosten van deze verzekeraars niet eerder op zijn plaats, zodat we een echte keus voor goede zorg kunnen maken.

Monday, December 24, 2012

Van Melkmeisje tot Barbiepop? (9)

Zondagmorgen gingen we even bij haar langs. Had ze de nacht van vrijdag op zaterdag en van zaterdag op zondag met al het feestgedruis in Huizen wel overleefd. We hadden al gehoord dat ze er 's avonds behoorlijk eenzaam bij staat. De hangjongeren en -ouderen hebben haar kennelijk nog niet ontdekt. Zondagmorgen zag ze er van afstand gek uit. Het leek alsof ze met haar eigen melk was overgoten. Dichterbij gekomen zag ik dat het minder brutaal was. Ze hadden haar een wit schort aangedaan en haar gele plastic zakken in de handen geduwd. Vermoedelijk hebben de marktkooplui haar tot een van hen gemaakt onder het motto: "we houden niet zo van vreemdelingen". Melk verkopen ze niet meer op de markt, wel kaas. Kaas wordt van melk gemaakt en speelt ook een belangrijke rol in de Huizer historie. Zo is ze weer wat verder gemoderniseerd. Het meisje met de verschillende gedaanten?

Dat wil wethouder Janny Bakker graag. Het Huizer Melkmeisje moet het karakter van de Huizer vrouwen uitbeelden: zorgzaam en ondernemend. In dit geval kun je je afvragen of de wethouder niet iets teveel naar zichzelf heeft gekeken.



Friday, December 21, 2012

Huizer Melkmeisje (8)

Sinds vanmiddag staat ze er! Onder grote belangstelling van de spraakmakers in het dorp werd ze rond twee uur onthuld. Zoals het hoort met kunst in de openbare ruimte waren er veel oh's en ah's. Het is de bedoeling dat we allemaal zelf kennis met haar maken. Deze foto's zijn dus niet meer dan een voorproefje.



Tuesday, December 18, 2012

Amour in het Filmhuis

"Anne en Georges zijn gepensioneerde muziekleraren, in de tachtig, en gelukkig getrouwd. Samen leiden ze een rustig leven in Parijs. Hun passie voor muziek speelt een hoofdrol in hun bestaan. Hun dochter, ook musicus, woont met haar gezin in het buitenland. Wanneer Anne een beroerte krijgt, raakt ze eenzijdig verlamd. Haar aandoening stelt de relatie tussen Georges, Anne en hun dochter behoorlijk op de proef. Georges verzorgt haar met al zijn kracht en liefde, maar kan niet voorkomen dat ze verder van hem wegglijdt. Zelf raakt hij daardoor steeds meer in een isolement."

Deze Film van Michael Haneke won de Gouden Palm 2012 in Cannes. Trintignant (82) en Riva (85) spelen de hoofdrollen. Tot zover niets aan de hand. Gewoon een mooie film, dacht ik toen wij zondag naar het Filmhuis in Bussum togen. Maar dit is helemaal geen mooie film. Dit is een verschrikkelijke film vond ik tijdens het kijken. Ik wilde weghollen. Dit is een film over de aftakeling van de mens, rauw en onverbloemd in beeld gebracht. Ik voelde me alsof ik aan de hand was genomen en een kijkje mocht nemen in het appartement van de twee oude mensen die vechten met het onvermijdelijke einde van het leven. Liefde overwint geen dood. Liefde maakt de dood een verschrikking. Dat zien we twee uur lang en het beneemt je de adem.

Het is ook een moedige film. Niet alleen vanwege het onderwerp, maar ook vanwege de manier waarop het in beeld is gebracht. Je kunt zeggen dat het een verfilmd toneelstuk is. Lange shots waarin niets gebeurt, geen achtergrondmuziek, veel oog voor details en veelzeggende dialogen afgewisseld met stiltes. Amour? Ja, amour. Maar niet met de zoetsappige romantiek, maar in al zijn donkere en scherpe kanten. Echt een film voor het filmhuis, had ik gedacht. Maar wie schetst mijn verbazing dat ze in Bussum de film onderbreken door een pauze. De meeste mensen bleven stil in de zaal.

Wednesday, December 12, 2012

Opvoeding begint thuis en op school

Voorlichting alleen gaat niet helpen tegen geweld. Het probleem is nl. veel en veel groter. Dat weten al die beleidsmakers ook wel en daarom komen ze er niet uit ondanks dagen en uren vergaderen. Gisteren zaten heel veel belangrijke mensen bij elkaar op het ministerie om over het voetbalgeweld te praten. "Dat gaan we hard aanpakken", sprak IVO Opstelten fier. De anderen zeiden bête dat we al genoeg beleid hebben. Dat het nog alleen over handhaven gaat! Zouden ze echt gedacht hebben dat het voldoende is om er een paar mannetjes bij te zetten. Want tegelijkertijd besloten de KNVB en de stad Amsterdam dat voetbalvereniging Sloten gewoon mag blijven bestaan. Dat laatste vind ik overigens ook zonder de aanduiding "gewoon", maar ik zou wel graag willen dat de KNVB en de Stad Amsterdam de voetbalvereniging gaan helpen om in gesprek te gaan met al die mensen die het zo gewoon vinden dat er langs en binnen de lijnen hufterig gedrag bestaat.

Opvoeding begint thuis en op school. Als het thuis niet lukt, omdat ouders zelf de weg nog niet hebben gevonden, springt de school bij. Maar dan moeten die scholen wel terug naar de menselijke maat. Dan moet iedere directeur de namen van al zijn leerlingen kennen. Dan zijn er geen detectiepoorten bij de ingang van de school. Dan staat er één desnoods twee concierges. Maar zo'n maatregel durft niemand aan in Den Haag. Waarom eigenlijk niet! Omdat we liever gemakkelijk op de bank naar sensationele televisie kijken dan moeilijke beslissingen nemen.

Wednesday, December 05, 2012

Gaat het helpen? Sexuele voorlichting op scholen

Vanmorgen kreeg ik een happy mail van het COC dat vanaf deze week elke school in Nederland verplicht is voorlichting te geven over lesbiennes, homo's, biseksuelen en transgenders (LHBT's)! mensen.  Een tijdje geleden had ik een petitie ondertekend om wat druk te zetten op de politiek, die maar bleef aarzelen of het wel nodig was. Overigens was dat in de tijd het CDA nog in de regering zat. Toen werd er wel vaker geaarzeld over ethische kwesties.

Wat ik nu wel vervelend vind is dat ik weer in een andere groep ben ingedeeld, nl. in de groep lesbiënnes, homo's, biseksuelen en transgenders. Ik vind het namelijk een beetje ouderwets. Lees Swaab en we weten dat ieder mens zijn eigen bijzondere seksualiteit heeft. Swaab gebruikin "Wij zijn ons Brein" de zogenaamde schaal van Kinsey uit 1948 om duidelijk te maken, dat je mensen niet zo simpel in eenduidige categorieën kunt stoppen. Er bestaan mensen met een exclusieve orientatie op mannen of op vrouwen. Maar er bestaan minstens evenzo vele mensen die het met mannen en met vrouwen kunnen doen. Dat zoiets in onze wereld niet wordt geaccepteerd is het lastige verhaal. Dat zouden ze kunnen vertellen op scholen. Kijk eerst eens naar jezelf, voordat je de ander in de hoek zet.

Dit geldt trouwens niet alleen voor het spannende vraagstuk van de seksulaiteit.

Wednesday, November 28, 2012

Mijn mooiste boek

In mijn vorige blog kondigde Judith Schalansky het tijdperk aan van de mooie boeken. Mooie boeken zijn volgens haar boeken waarin je niet alleen een verhaal of een gedicht kunt lezen, maar die een genot zijn voor het oog. Er bestaan al mooie boeken. Mijn mooiste boek is Het Veer van Istanbul, Ontmoetingen Langs de Bosporus van documentair fotografe Nicole Segers en schrijfster Irene van der Linde. Het boek is een unieke combinatie van fotodocumentaire en literaire non-fictie. Per veerpont pendelen Irene van der Linde en Nicole Segers tussen de Europese en Aziatische oever van Istanbul. Van der Linde volgt de levens van uiteenlopende stadsbewoners. Segers blikt vanaf de boot over het water en verbeeldt de grens.

Net als het Veer bevindt Turkije zich tussen twee continenten. Vaart het land richting Europa, of zal het toch de andere kant op gaan? Voor veel Europeanen valt Turkije buiten de Europese Unie, de Bosporus vormt de grens: daar begint Azië en de islam. In Turkije zelf ligt dat veel gecompliceerder.  

Ik schreef op 7 mei 2010 al over Het Veer, maar toen over de fascinerende inhoud. Dat is natuurlijk niet onbelangrijk. Maar het is vooral de vormgeving, die dit boek tot mijn mooiste maakt.

Het is een kloek boek. Het is een genot om het in je handen te houden. Het voelt stijf en stevig aan, zoals het hoort bij een boek. Het geeft het gevoel dat het boek de tand des tijds doorstaan. Het heeft ongebruikelijke afmetingen. Het is bijna vierkant. Sla het open en je proeft meteen de intense, betrokken benadering zowel in beeld als in tekst. Het bestaat uit half beeld en half tekst. De vele foto's zijn in verschillende tinten grijs met kleurrijke accenten. Er is op niets bespaard, niet op de foto's, niet op de weergave van de tekst niet op het aantal bladzijden. Het is voor iedereen een must die van "mooie" boeken houdt. Mooi meegenomen is dat de inhoud ook niet tegenvalt..


 




 

 














Fragment uit Het veer van Istanbul. Ontmoetingen langs de Bosporus

Ik draai me om en zie drie giechelende jonge vrouwen, alledrie strak gehoofddoekt, alledrie gehuld in jassen tot over hun enkels. Ze kijken me brutaal en tegelijkertijd nieuwsgierig aan. De dunste en langste van hen stelt zich voor. ‘Kübra’, mompelt ze, nu opeens verlegen. Ze heeft een smal gezicht, een spitse neus en onderzoekende lichtbruine ogen.
‘Dit is mijn zus Meryem.’ Kübra wijst naar een kleine en wat mollige glimlachende jonge vrouw rechts naast haar. ‘En dat is mijn vriendin Ayşe.’ Ayşe slaat haar ogen neer. ‘We willen graag Engels spreken’, stelt Kübra en ze begint direct: ‘What do you believe?’
‘Eeehh.’ Ik aarzel.
‘Which God, I mean’, verklaart ze ongeduldig.
Ik geloof niet, maar aangezien ‘niet geloven’ geen optie is in Kübra’s laatste vraag en protestant de achtergrond is van mijn familie, hoor ik mezelf ‘protestant’ antwoorden.
Kübra knikt, dat kent ze wel, en wijst vragend naar de fotografe, mijn reisgenote.
‘Catholic’, mompelt zij.
‘Oh!’ kirt ze nu opgewonden en vertaalt het voor de andere twee. ‘Catholic and protestant together. Nice!’
‘And muslim.’ Ze wijst met haar vinger op haarzelf, haar zus en haar vriendin.
‘What you think of our headscarf?’ Kübra kijkt me met wijd opengesperde ogen verwachtingsvol aan, haar dunne wenkbrauwen nieuwsgierig een beetje omhoog getrokken.
‘Do you think it is right or wrong...?’ (Irene van der Linde)

Irene van der Linde & Nicole Segers, Het Veer van Istanbul. Ontmoetingen langs de
Bosporus, Uitgeverij Lemniscaat /Geb. 592 pagina’s/Prijs: € 37,50
ISBN 978 90 477 0215 3

Thursday, November 22, 2012

Het boek gaat een schitterende toekomst tegemoet

"Het [papieren] boek gaat een schitterende toekomst tegemoet", zegt boekenmaakster Judith Schalansky in een interview in de VPRO_Gids. "Elk boek dat in de toekomst verschijnt moet zich van zijn boek-zijn zeer bewust zijn, omdat er ook andere mogelijkheden zijn om tekst op te slaan. Ons staat een tijdperk van mooie boeken te wachten." Fijn dat ik dat nog mag meemaken, dacht ik meteen. Dan zijn boeken niet meer alleen om te lezen, maar ook om te kijken.  Judith Schalansky, die overigens pas tweeendertig is, heeft zelf het goede voorbeeld gegeven met De Lessen van Mevrouw Lohmark. Ik ken trouwens legio voorbeelden van mooie boeken. Kijk bijvoorbeeld naar Ik heb je zolang niet gemist van de mensen van Kijkoor. Later meer mooie voorbeelden.

Friday, November 16, 2012

Kijkoor: Ik heb je zolang niet gemist

Ik heb je zolang niet gemist is de titel van een poëziebundel met een unieke combinatie van taal en beeld. De bundel is gemaakt door kunstenaars met een verstandelijke beperking.

Veel mensen met een verstandelijke beperking hebben een dringende behoefte om zich te uiten in beeld en woord. Veel mensen zonder trouwens ook. Maar die gebruiken woord en beeld heel anders. Deze bundel biedt een verrassende combinatie. Ieder woord en ieder beeld heeft zijn eigen lading. Samen lijkt het op toveren.

Wat spreekt me zo aan in de kunst van mensen die niet met hun verstand scheppen. Zelf werk ik veel met woorden. Ik probeer me altijd zo duidelijk mogelijk uit te drukken in nette zinnen. Dikwijls gaat de boodschap verloren in de woordenbrij. In de bundel lees ik wat ik graag ook zo direct had willen zeggen, zoals:

"Je kunt weglopen voor de drukte
Maar wat als de drukte niet weg wil uit jou"
 
Amber Klijn
 
 "Ik heb een schminkdoos
Ik hoef geen man
Ik wil een indiaan
Die kan ik schminken"
 
Petra van Maanen

Hans de Groot 


De bundel is mooi uitgegeven door Kunstcentrum Kijkoor. Als u ook wilt genieten en een beetje blij wilt worden, kunt u de bundel bestellen bij Kijkoor, of bij de boekhandel. De bundel heeft een ISBN nummer 9789077285312

Saturday, November 10, 2012

Anish Kapoor in De Pont


Mooie voorbeelden van hergebruik van oude industriële panden zijn Beelden Galerie Het Depot, gevestigd in het voormalige botanische onderzoekscentrum van de UniversiteitWageningen, en Museum De Pont, gevestigd in een verlaten wolspinnerij in Tilburg. Er zijn veel overeenkomsten tussen beide expositieruimten, zoals het particuliere initiatief, de financiële onafhankelijkheid en het accent op hedendaagse driedimensionale kunst.

Wat zo'n oude, grote en schone ruimte doet voor hedendaagse kunst kun je nu gaan zien in Tilburg. Tot 13 januari 2013 exposeert Anish Kapoor daar twintig sculpturen, die stuk voor stuk en met elkaar uitnodigen tot heel intensief kijken en onderzoek. Een feest voor het oog en hart. Ik werd er heel erg blij van.

 
 
 
 
 
 

Wednesday, November 07, 2012

De Ander (2)

Volgens Ryszard Kapuscinski, Pool en leermeester/vriend van Lieve Joris, zijn er drie mogelijkheden om met de Ander om te gaan, nl. je verjaagt of vernietigt de ander, je negeert hem of je gaat de ontmoeting aan. Alleen in het laatste geval gedraag je je als een volwaardig mens.

Ik moest er aan denken toen vorige week een hoop heisa ontstond over twee zelfmoorden van jonge mensen. De NOS zond een documentaire uit over de zelfgekozen dood van Robert Enke, doelman van het Duitse elftal. De ouders van Tim plaatsten de afscheidsbrief van hun zoon in de rouwadvertentie. Hij was zijn hele leven gepest en kon het niet meer aan.

In beide verhalen viel me op dat de mensen in de omgeving van de slachtoffers zo geschokt en onthand zijn. Natuurlijk vragen ze zich af of ze iets gemist hebben. De ouders van Tim reageren extreem. Zij denken dat de overheid het pestprobleem kan oplossen met meldpunten en straffen. Nou, vergeet het maar. Zolang wij grootschalig langs elkaar leven, zal dit blijven gebeuren. Zolang wij geen ontmoeting aangaan met de ander uit onverschilligheid of misplaatst respect zullen we verrast blijven. Kijk en hoor eens rond, zou ik zeggen. 

Misschien ben ik hierom ook wel zo blij dat Obama is herkozen.

Wednesday, October 31, 2012

Thalassa van Martha Waijop

We zijn nog immer in blijde verwachting van het Huizer Melkmeisje van Barry Holtslag. De onthulling op de Huizerdag is niet gelukt. Wanneer het wel gaat gebeuren is onduidelijk. Daarom maar weer eens de aandacht gericht op een van de andere beelden die in Huizen te bewonderen zijn.








Het beeld is van Martha Waijop. Zij heeft het beeld veelbetekenend Thalassa genoemd. Thalassa is een Griekse meisjesnaam en betekent "van de zee". Ik fiets elke dag langs het beeld en sta er dikwijls even bij stil om erom heen te kijken. Het beeld is nooit hetzelfde.

Saturday, October 27, 2012

Grote schoonmaak op het Binnenhof

Nog geen akkoord en toch al stelt de ene oude journalist aan de andere de ons-kent-ons-vraagt: Wie heeft het meest moeten inleveren? We zaten erop te wachten. Is het niet de hoogste tijd, dat nu Mark Rutte en Diederik Samson het voortouw hebben genomen voor nieuwe politiek, de oude kliek van parlementair journalisten het veld ruimt. Niet meer de vermoeide Frits Wester die zogenaamd de primeur heeft, maar niet kan uitleggen wat hij weet en wij niet weten,. Niet meer Twan Huys en Ferry Mingelen. Maar nieuwe journalisten die wel oog hebben voor het nieuwe, dat de twee leiders in de Den Haag laten zien en die niet vermoeid en verveeld hun bekende riedels afdraaien.

Dus weg met Frits, Twan en Ferry. Laat die maar hun memoires gaan schrijven! Weg met napraters die alles beter weten. Kunnen we Joris Luyendijk niet een kans geven, die met Je hebt het niet van mij, maar de enge wereld van journalisten,  parlementaire verslaggevers, voorlichters en lobbyisten op het Binnenhof blootlegde. Zeer de moeite van het lezen waard in deze verwarrende tijden. Voor iedereen die wil weten hoe we worden bedot als we zelf de oren en ogen niet openhouden. Joris dus, of Jelle Brandt Corstius.

Friday, October 26, 2012

Atelierroute Huizen

Vorig weekeinde was er voor de 16e keer Atelierroute in Huizen. Er deden 34 (!) kunstenaars mee. Dat waren er weer drie meer dan vorig jaar. Het weer was slecht. Desondanks was er veel volk. Omdat ik beperkt ben, moest ik kiezen. Ik wilde naar Lenie Bos, die dit jaar voor het eerst exposeerde in de aula op de Oude Begraafplaats. Ik heb een paar jaar geleden twee Contrapunten van haar gekocht, die bij ons prominent in huis hangen. Ik geniet er elke dag van. Lenie schrijft zelf over haar beleving van de Atelierroute over op haar weblog. Ik plaats een foto van nieuw werk, namelijk een schilderij uit de rivierserie.



Tijdens de Atelierroute kun je met bezoekers op een prettige manier van gedachtenwisselen over het tentoongestelde werk. Ik probeerde een dorpsgenoot uit te leggen waarom dit schilderij me aanspreekt: ik herken het, het past in een serie, ritme en herhaling. Het kwam niet aan. De wedervraag was of ik ooit in het echt blauw-grijze mais had gezien. Ik hecht niet zo aan echt, blijkbaar.

Ik ging ook nog naar Jettie Roosenboom, waar pottenbakster Diet Wessels ook exposeert. Haar ambachtelijke kunst van eenvoudige vormen spreekt me aan. Dit keer kocht ik er iets. Ik was trouwens niet de enige.


Friday, October 19, 2012

De Strijd is Gestreden

In onze sloot is de rust weergekeerd. Althans daar lijkt het op. Het nieuwe paar zwaan zwemt met brede slagen en opgestoken vleugels heen en weer om al het andere leven te laten zien, dat onze sloot nu van hen is. De jonge zwaan doet vliegoefeningen, maar vordert nog niet erg. De tweede man is afgedropen en vindt nu hopenlijk gauw een andere vrouw. De tijd dringt en voor zwanen bestaan naar mijn weten nog geen dating bureaus.

Het nieuwe paar heeft geluk. Hun nieuwe woning wordt opgeknapt door de rietmaaier van het waterschap. Af en toe komen ze samen kijken en zien dat het goed is.

Saturday, October 13, 2012

Het verdriet van Groen Links

De commissie Van Es, die nu al weer veranderd is in de commissie Van Dijk, gaat vier maanden(!) de tijd nemen om het verlies van GroenLinks bij de tweede kamerverkiezingen te onderzoeken. Alleen al het instellen van een commissie met regels, voorschriften, werkwijze en na afloop een dik rapport dat niemand leest, wijst de weg naar de volgende mislukking. Waarom niet op korte termijn in een grote zaal de ontevredenen uitnodigen om met hen in gesprek te gaan. Omdat de partij de tijdgeest niet begrijpt. Dat is het probleem van GroenLinks en niet alleen van GroenLinks, maar ook bijvoorbeeld van het CDA. GroenLinks heeft geroken aan de macht en heeft zich opgesloten in het Haagse bolwerk. Tijdens de campagne hebben we niets wervends en vernieuwends gehoord over duurzaamheid, over gelijk berechtiging, mensenrechten en over solidariteit. Ook voor pacifisten is er geen plaats meer na het omarmen van de Kunduz missie.

Laat GroenLinks zichzelf eerst opnieuw gaan uitvinden. Daar heb je geen vier maanden en een lijvig rapport voor nodig.

Sunday, October 07, 2012

De Strijd om de Sloot

De hele zomer geen zwaan gezien in de sloot achter ons huis. In het voorjaar huisde er nog een gezin van moeder, vader en vijf jongen. Maar die waren vertrokken toen de waterplanten in de zomer de kop boven het water staken en zwemmen geen plezier meer was. Afgelopen week was er een volwassen zwaan teruggekomen. Het water in de sloot staat wat hoger als gevolg van de vele regen. Twee dagen later had zich een jonge zwaan bij de andere gevoegd. De jonge volgde in alles de oudere, die zich daar overigens niets van aantrok. Jongen horen in oktober op eigen benen te gaan.
Vanmorgen was het een leven van jewelste in de sloot. Een blik naar buiten leerde dat er nu drie volwassen zwanen rondzwemmen met de vleugels in KLM-stand. Ik denk, maar het is niet meer dan dat, dat er twee vrouwtjes zwemmen en een man. Een van die vrouwtjes moet dus weg, zodat een man en een vrouw een gezinnetje kunnen stichten. Dat gaat niet zachtzinnig.  Overigens heeft de jonge zwaan zich uit de voeten gemaakt. Die is aan dit spel nog niet toe.




 
 

Saturday, September 29, 2012

De overkant

Laatst zat ik weer te mijmeren op mijn favoriete bankje met uitzicht op het verzonken Oud Naarden. Je zit er zelden alleen. Het is een mooi plekje met vrij uitzicht. Op die bewuste dag kwamen jonge mensen naast me zitten, nadat ze hun huurfietsen achter het bankje hadden gestald. Dat is sympathiek, omdat de fietsen zo het uitzicht niet verpesten. Ze maakten een praatje en vroegen wat we zagen aan De Overkant.
"De polder", antwoordde ik naar waarheid. "De Flevopolder."
Het sloeg niet aan.
"Wat zijn dan die Huizen?", vroegen ze door.
"Dat is Almere", zei ik. "Almere Haven. Verder op ligt Almere Stad."
Er brak geen licht door. Is dit het gevolg van TomTom, vroeg ik me af. Ik was zeer bereid te helpen.
"Dat is het nieuwe land. Dit is het oude land. Kun je zien aan de rechte kustlijn."
Alleen maar vragende blikken. Wat komen die mensen hier doen?

 


                                          En dan met mensen erop!

Sunday, September 23, 2012

Uit eigen werk




Dit werk zagen we in een Kloostertuin in Auberives (Fr.) twee jaar geleden.

Monday, September 17, 2012

Familieportretten

Oma Ger en Opoe (met een variatie op Opa) Nel genieten erg van de Uk-ken en hun pappa's en mamma's.




Sunday, September 09, 2012

Het Kinderpardon

Er zijn een heleboel redenen om goed links te stemmen. Het Kinderpardon is niet de minste. Donderdag stond dit bericht op de Nossite:

GroenLinks-Kamerlid Dibi heeft minister Leers een petitie aangeboden voor een kinderpardon. De 130.000 ondertekenaars willen dat Leers een verblijfsvergunning geeft aan asielkinderen die in Nederland zijn "geworteld." Dibi verwees naar de initiatiefwet van PvdA en ChristenUnie. Daarin staat dat kinderen die langer dan acht jaar in Nederland zijn, hier mogen blijven. De wet wordt ook gesteund door SP, D66 en Partij voor de Dieren. Dat is geen meerderheid in de Tweede Kamer.

Gemeenteraden

In de petitie staat onder meer dat deze kinderen anders in landen terechtkomen waar ze de taal niet spreken en waar ze niemand kennen. Ook 175 gemeenteraden hebben steun betuigd.
CDA-minister Leers is niet van plan gehoor te geven aan de petitie. Volgens hem zou dat oneerlijk zijn tegenover kinderen die al eerder zijn teruggestuurd. Hij ziet de oplossing in kortere procedures, waardoor het veel minder vaak zal voorkomen dat asielkinderen zo lang in Nederland blijven.

CDA minister Leers kijkt liever naar het verleden dan naar het hier en nu. Het gaat om kinderen die nu en op dit moment langer dan acht jaar in Nederland wonen, hier naar school gaan, onze taal spreken en hier vriendjes en vriendinnetjes hebben. Voor een keer ben ik het eens met voorman Slob van der ChristenUnie, die vindt dat het CDA zijn sociaal-christelijk gezicht verliest. Volgens mij geldt dat vooral voor de CDA politici in Den Haag, die na 12 september maar wat graag als bijwagen van de VVD mee willen regeren. Dat God het verhoede.

Tuesday, September 04, 2012

Met het zuur het zoet

Nu ik me gedwongen teruggetrokken heb uit het openbare leven, ontstaat er ruimte voor ontdekkingen. Al lange tijd realiseer ik me dat ik weinig weet van eigentijdse beeldende kunst. Tot nu toe vond ik niet de tijd en de gelegenheid om er iets aan te doen. Die is er nu wel. Dit is mijn kans. In het laatste nummer van het Tijdschrift Kunstbeeld zag ik werk van Maria Roosen, dat me direct aansprak. Kleurrijk en gedurfd. Maria Roosen kreeeg in 2009 de Singer Prijs voor kunstenaars in het midden van hun carriëre. Gemist dus. Meer werk te vinden op de website van Maria Roosen.


Saturday, September 01, 2012

Wie is de grootste leugenaar?

De verkiezingscampagne lijkt wel een wedstrijd in wie het best kan liegen. Rutte liegt, Samson liegt, Wilders spreekt wartaal, zelfs Arie Slob spreekt niet de waarheid. Volgens mij doen handige lijsttrekkers hun best om ons zoveel mogelijk te verwarren. Liegen is al te gek voor woorden, maar het zonder blikken of blozen toegeven is onbestaanbaar. Ik was al niet diep onder de indruk van dit stelletje blauwe stropdassen, maar nu zou ik het lachwekkend vinden als het niet zo serieus zou zijn. En dan te bedenken dat we nog naar de stembus moeten. Je kunt je nu al voorstellen wat er straks in de formatie gaat gebeuren. Toch maar thuisblijven en mijn moeder teleurstellen?

Monday, August 27, 2012

Mijn Stemwijzer

Over drie weken gaan we naar de stembus. Ik ook. Sinds ik niet meer automatisch stem op de partij van mijn moeder is het een hele heisa om een verstandige keus te maken. Gelukkig zijn er hulpmiddelen zoals het Kieskompas en de Stemwijzer. Die vertellen me keer op keer dat ik links moet stemmen. Dat wist ik zelf ook al, dus daar heb ik niet zoveel aan. Ik wil weten welk links! Daartoe heb ik zelf drie belangrijke bepalende onderwerpen gekozen die mijn keus gaan bepalen. Dat zijn zorg, europa en duurzaamheid. De volgorde is willekeurig. Ga er maar aan staan.

De bangmakerij over het uiteenvallen van Europa zegt me niks, omdat ik het probleem niet begrijp. Zolang politici mij niet kunnen uitleggen, waarom we ondanks de fianciele rommel in Europa toch voor de euro moeten zijn, stem ik tegen. Dus SP.

Voor een duurzame wereld moet ik nu juist weer niet bij de SP zijn. Daar scoren GroenLinks en de PvdA het best. Ik wil geen verhoging naar 130 km. Ik vind dat gebruik van fiets en openbaar vervoer beloond moeten worden.

Voor een goede en betaalbare zorg moet ik nu juist weer niet bij GroenLinks zijn. Die willen het Eigen Risico en de Eigen bijdrage flink verhogen. Weliswaar wordt dat weer gecompenseerd voor de sociale minima, maar het loslaten van het gelijkheidsbeginsel vind ik gevaarlijk.

Wat me over de streep heeft geholpen is het voorstel van Jetta Kleinsma om 10.000 wijkverpleegkundigen aan te stellen, die de zorg voor mensen thuis regelen. Jetta bewijst dat ze oren en ogen in de samenleving goed de kost geeft. Het idee van Buurtzorg is een groot succes gebleken. Jetta vond ik toch al een kanjer. Nu ze me het kiezen heeft vergemakkelijkt, groeit mijn bewondering. Mijn moeder zal blij met me zijn.

Buurtzorg formule:

Wednesday, August 22, 2012

Christenen en homoseksualiteit

De schijnheiligheid houdt maar niet op. Eerst het CDA dat de kamermotie tegen weigerambtenaren niet wil uitvoeren. Hetzelfde CDA dat voorlichting op scholen over seksuele diversiteit niet nodig vindt en nu weer de Christen Unie. In Altijd Wat probeerde Arie Slob gisteren uit te leggen dat zijn christenen heus niets tegen homo's hebben, die mogen lustig lid van de partij worden. Natuurlijk mogen wij ook op ze stemmen. Maar, en nu komt het, homoseksualiteit kan wel een reden zijn om een sollicitant een publieke functie binnen de partij te weigeren.

Na het zien van het interview vraag ik me knarsetandend af waarom wij homoseksuelen deze draaikonterij niet keihard aan de kaak stellen. Liefst tot de Raad van Europa toe. En vooral nooit op zo'n christelijke partij stemmen en al die christenpolitici de rug toe keren. Dan liever de SGP: die zijn tenminste duidelijk.

Friday, August 17, 2012

Melkmeisje (7)


Een melkmeisje is ook een voordeur met omliggend kozijn. De jukvorm van het het kozijn doet denken aan een melkmeisje dat twee emmers draagt. Ook dubbele deuren met ombouw in deze vorm worden melkmeisje genoemd.


Monday, August 13, 2012

Geef mij maar de brede, de trage rivieren

Geef mij maar de brede, de trage rivieren,
de bewegingen die je niet ziet maar vermoedt,
de drinkende wilgen, de zinloze dijken,
een doodstille stad aan de oever.
Geef mij maar de winter, het armoedige
landschap, de akker zonder het teken van
leven, de kracht van de krakende heide.
Geef mij maar de kat als hij kijkt voor
hij springt, om te vechten, te vluchten,
te paren, te jagen, als hij kijkt.
Geef mij maar een paard in galop, maar
op zijn zij in het gras. Geef mij
maar een vraag en geen antwoord.

Rutger Kopland
(uit: Een lege plek om te blijven, 1975)

Tuesday, August 07, 2012

Variatie op Cirkels


Variatie op Cirkel van Ad Dekkers

Thursday, August 02, 2012

Vroeger Herleeft

Al jaren droom ik van mijn bankje aan het water. De beginregels van De Uitvreter horen niet voor niets tot mijn favoriete leesvoer. Het uren turen over het water kwam er nooit van. Altijd druk, druk, druk. Maar nu is het er. Sinds mijn lijf  "Ho stop" heeft geroepen, haal ik net op de fiets de twee bankjes aan het einde van het zuidelijk havenhoofd. Daar kan ik 's morgens uren genieten van het bewegend licht op het water, de bootjes die de haven uit tjoeketjoeken, de visdiefjes die spelen met de vissen. De fietstouristen van het Fletcher Hotel hebben ze nog niet ontdekt. Die komen hier ook niet om te turen, die komen om rond te rijden.
Vroeger kwam ik op deze plek vaak met de hond. Ik heb er met bewondering gekeken naar de skutsjes die na de jaarlijkse wedstrijd de haven uitzeilden op weg naar Friesland. Als de wind op de kop stond, moesten de skutsjes, die geen motor hadden, langs de pier gejaagd worden door de sterke Friezen. Bij een zwaar gemoed kon ik er uitwaaien. Dat hoeft nu niet. Ik kan er nu uren turen.



Monday, July 30, 2012

Huizer Melkmeisje (6)

Jammer dat op het Kombuis in Huizen geen winkels of restaurants zijn, want dan konden al die winkelende toeristen zien, dat wij in Huizen echt wel weten wat een melkmeid is. Dit is dus de versie van Paul Schiffers, die hiermee ook een duit in het zakje heeft gedaan. Met juk en op de klompen.









Friday, July 27, 2012

Mijn bankjes aan het water




Ik ben trouwens niet de enige die geniet.






Monday, July 23, 2012

Twitterende politici

Twitterende wielervrouwen zijn vermakelijk; twitterende politici irritant. Van politici mag je immers verwachten dat ze nadenken voordat ze hun snavel openen. Wij zitten echt niet te wachten op al die tweeds uit hun kippenhok. Laat ze eens doen waarvoor ze gekozen zijn: problemen oplossen.



Ik wil ook wel uitleggen waarom ik uit mijn eigen hok ben gekomen. Vanmorgen staat in De Volkskrant een interview met mijn  "moordwijf" Joke van Gent, die helaas de GroenLinks fractie gaat verlaten. Zij zegt behartenswaardige dingen voor een partij die in de polls dramatisch verliest. Maar wat doet Jolande Sap? Zij twittert: "Komkommertijd". Wordt het nog wat met GroenLinks?

Saturday, July 21, 2012

Pas op de plaats

Een pas op de plaats is niet gebruikelijk in deze tijd van al maar verder en al maar meer. Toch moet het, omdat mijn lijf heeft aangegeven, dat het rust nodig heeft. Ik wil hier niet uitwijden over oorzaken en aanleidingen, omdat ik die niet op een rij heb. Het signaal is duidelijk genoeg. Even niet! Even rust. Hoe lang dat even gaat duren is niet te voorspellen. Dat hoort erbij. Net als geduld en vertrouwen.

Ergens las ik dat een mens dat veel herinneringen heeft wel tweemaal leeft. Ik ga nu beginnen aan het tweede leven. Heb er wel zin in.

Tuesday, July 17, 2012

Pruttelende vulkanen


Foto is genomen door Ger of Nel in Yellowstone.
Het was er schandalig koud en het sneeuwde. De foto is dus niet wazig.

Saturday, July 14, 2012

Wednesday, July 11, 2012

Kersenbloesem

Voor Japanners is kersenbloesem het symbool van nieuw leven.