Thursday, November 30, 2006

Vrijwilligers?

Sinds mijn vriendin en ik vanwege de leeftijd niet meer werken, althans niet meer betaald werken, leven wij een druk bestaan. Ger rijdt met ouderen (nog ouder dan wij dus) met rolstoel door het dorp, onderhoudt tuinen en jureert bij de Rechtswinkel. Ik doe voedselbank, kunstprijzen, behoud het oude dorp, en bemoei me met allerlei andere dingen in dit dorp. Onze ervaringen wisselen we 's avonds aan tafel uit.

We verbazen ons vooral over het vrijwilligersleven, zowel in positieve als in negatieve zin. We vinden het fantastisch dat zo veel mensen zich inzetten voor hun medemens, maar we wantrouwen soms de beweegredenen. Heel veel vrijwilligers hebben een sterke behoefte om zich maatschappelijk nuttig te maken. Dat geeft inhoud en betekenis aan hun bestaan. Niks mis mee. Deed iedereen het maar op die manier. Er zijn echter ook vrijwilligers die tijdens hun vrijwillige werkzaamheden mislukkingen uit het verleden proberen te compenseren. En dat geeft teleurstelling.

Ook boeiend is hoe je dat vrijwilligerswerk organiseert. De Voedselbank Gooi en Omstreken draait geheel op vrijwilligers. Het bestuur bestaat uit vrijwilligers en ook de mensen die het dagelijkse werk doen. Er is dus een bedrijf (innemen en uitgeven van voedsel) en er is een bestuur. De relatie tussen die twee geledingen is niet vastgelegd. Bestuur is niet de baas van de vrijwilligers en andersom. Die twee moeten proberen om het samen te doen. Dat is niet altijd gemakkelijk omdat de hierarchische lijnen ontbreken. Gelukkig is er wel een bindend ideaal, nl. zorgen dat de armoede uit Nederland verdwijnt.

Doel is duidelijk, taken zijn duidelijk en als je die goed verdeelt worden de verantwoordelijk- heden ook duidelijk. Dan is er tenminste iets om elkaar op aan te spreken.

Wednesday, November 29, 2006

Onwil, onmacht of onkunde?

Het leek er echt even op. Het college van Huizen zou een oplossing presenteren voor de uitbreiding van het hoofdwinkelcentrum in het Oude Dorp. Tegelijkertijd zou er een voorstel komen voor de invulling van het Lucentterrein. Kon de vlag uit? Papieren plannen voor het hoofdwinkelcentrum liggen er al vijfentwintig jaar, maar gemeente en projectontwikkelaars konden het tot nu toe niet eens worden over de invulling. Wensen en ideeën van ontwikkelaars (veel geld verdienen) pasten niet in de ideeën van de gemeente, een kwalitatief hoogstaand winkelcentrum binnen de maat en de schaal van het oude dorp. Geen der partijen wilde water in de wijn doen, en dus kijken winkelende bezoekers in Huizen al vijfentwintig jaar naar een naargeestige lege vlakte midden in het centrum.

Van het nieuw aangetreden drie-vrouwencollege van Huizen wordt veel verwacht. Hun motto is no-nonsense, geen politieke spelletjes en hardwerken. Wethouder Petra van Hartskamp (VVD) presenteerde gisteren de plannen in een helder verhaal op hoofdlijnen. Maar de no-nonsense sloeg eigenlijk alleen op het besluit om hoofdkantoor, opleidingscentrum en winkel van de LIDL een plek op het Lucentterrein te geven. Dat wilde LIDL en die hebben nu hun zin.

Voor het hoofdwinkelcentrum is de oplossing verder weg dan ooit. Want met een LIDL op het industrieterrein is er geen plaats voor een tweede supermarkt in het dorp. Die zou immers verdere concurrentie voor de buurtcentra betekenen. Onduidelijk is welke grote publiekstrekker er dan moet komen. En zonder grote publiekstrekker vrezen de projectontwikkelaars dat ze het grote geld niet kunnen verdienen.

En dus zijn we geen steek verder. Want ook het parkeerprobleem is niet opgelost. De gemeente gaat nu (waarom nu pas?) onderzoeken of een parkeergarage in eigen beheer goedkoper is dan het beheer van een parkeergarage over te laten aan de markt. Vreemde vraag trouwens, als je nog niet hebt besloten of er al dan niet betaald parkeren komt.

Yes, yes, dames. Besturen is moeilijk. No nonsense is prima! Volhouden zou ik zeggen. Ook als dat betekent, dat er moeilijke keuzes gemaakt moeten worden. Zet de hoofdlijnen uit, nl. bouw op maat en in schaal van het dorp (met zicht op de Kerk), houd ruimte voor een publiekstrekker, maar als die niet komt kan een superstore zoals De Smederij ook, beknibbel niet op de ruimte voor ondergrondse parkeergarage met een ontsluiting op de Ceintuurbaan, voer in de parkeergarages betaald parkeren in, en maak het dorp gezellig!

Geen onderzoeken meer, maar doorpakken. Niet altijd kan iedereen tevreden gesteld worden. Doen. Kom op nou. Toon moed!

Tuesday, November 28, 2006

Verdonk en Wilders

Misschien vind ik Verdonk wel gevaarlijker dan Wilders. Zeker nu de mevrouw 650.000 voorkeurstemmen heeft gekregen. Het "eigen-volk-eerst" van Verdonk is moeilijk te grijpen, terwijl Wilders het openlijk belijdt. Wilders kun je daardoor bestrijden. Verdonk is zich van geen kwaad bewust.

Verdonk schoffeert mensen met andere leefgewoonten met een ogenschijnlijk charmante glimlach. Als ze schoffeert schept ze om zich heen het ogenschijnlijk gelijk. Ze kijkt het slachtoffer niet aan, maakt geen contact met hem of haar, maar haalt het gelijk bij het publiek. Het ontbreekt er nog aan dat ze haar toejuichen. Verdonk heeft zich immuum gemaakt voor kritiek omdat ze eigenlijk te dom is om het te doorgronden. Daarom gebruikt ze altijd dezelfde frasen in de afweer. Ik ben niet links enz, maar recht door zee. Recht door zee waarnaar toe mevrouw, zou iemand haar moeten vragen. Naar een schoon en blank Nederland?

Overigens betekent dit alemaal dat aan de geheel rechterzijde van het politieke speelveld nu zo'n 1,3 miljoen mensen bivakkeren. Ik vind dat niet meer prettig. Ik houd niet van eenvormigheid, en al helemaal niet als die louter blank en slank is en vervult van eigen gelijk.

Gisteren zaten bij Pauw en Witteman Winny Sorgdrager en Loes Luca. Er waren ook de twee Turkse meisjes die uitgezet moeten worden, omdat ze om de een of andere reden geen paspoort hebben. Ze zijn hier geboren, ze spreken Nederlands, ze hebben geen familie in Turkije, geen toekomst, maar regels zijn regels in dit kikkerland en dus moeten ze weg. Wij zaten met stomheid geslagen te kijken. Iedereen brauwde elkaar na "Ja regels zijn regels!" Waarom zei niemand, dat je regels kunt veranderen als ze onrechtvaardig zijn? Zijn we al zover afgedwaald, dat we dat niet eens meer weten?

Loes Luca mag de politiek slaapverwekkend vinden. Maar mevrouw Sorgdrager is jurist en lid van de raad van State. Die moet toch beter weten?!

Monday, November 27, 2006

Uitgaan in Huizen

Prinses Irene speelde zaterdag het najaarsconcert in De Graaf op het Plein 2000. Volle bak. Natuurlijk veel vrienden en bekenden, en de raadsleden op de gereserveerde plaatsen. Zouden ze betaald hebben? Vast niet. Ik hoop dat ook zij genoten hebben van het enthousiaste spel van eerst de blaasband, toen het leerlingenorkest, het jeugd harmonie-orkest en na de pauze Het echte grote Harmonie-orkest. Swinging music! Het jeugdharmonie orkest had zich in groot gala gestoken. Vooral de meiden zagen er schitterend uit. Ik kon nauwelijks blijven zitten.
Fijn vond ik dat de finessen van ieder muziekstuk werden uitgelegd in begrijpelijke taal. Eindelijk weet ik dat bij syncope muziek het accent voor en na de tel valt, dus dat het soms lijkt alsof de noten over elkaar heen buitelen. Nu begrijp ik ook dat een hobo melancholieke klanken voortbrengt, net als een cello en een trombone. Klanken van de herfst. En ik weet wat een canzone is.
Maar toch allereerst en vooral heb ik genoten van de muziek. Denk er zelfs over om ook naar het nieuwjaarsconcert te gaan.

Sunday, November 26, 2006

Brede School(3)

In de wijk Stad en lande komt voorlopig geen nieuwbouw voor een clusterschool. De wethouder heeft de gemeenteraad van Huizen er niet van kunnen overtuigen, dat een clusterschool alleen de redding zou zijn van het "zwarte" openbaar onderwijs in de wijk. Het college gaat nu een visie voor de wijk ontwikkelen. Wat dat voor een visie is, laat zich raden in Huizen. Wat kost het? En wil de buurt het wel? Jemig, de pemig, terwijl er zo veel goeds juist voor Stad en Lande te bedenken is.

Lees de NRC van gisteren! Op de pagina binnenland staat onder de kop "Zwarte topschool wordt zonder dwang witter". Hoe doe je dat? Door topsport te gaan doceren en muziek, dans en theater in je leerplan op te nemen. Cultuur is kleurenblind en integreert als een dolle. Het idee is van Steven van Eijck, commissaris Jeugd- en Jongerenbeleid. Daar heb je geen nieuw schoolgebouw voor nodig. Wel politici met inspiratie. Zijn die er nog in Huizen?

Saturday, November 25, 2006

De grimlach om Balkende

Het stof is neergedaald, de wonden worden gelikt. De verliezers laten partijbonzen uitzoeken waarom ze hebben verloren. Is het bij de Pvda de hypotheekrenteaftrek, de fiscalisering van de AOW, of hadden alle ontevreden, zwevende kiezers genoeg van de aarzelende en voorzichtige toon van Wouter Bos? Want dertig zetels is de harde kern van de PvdA, de rest komt aanwaaien. En hoe zou je de VVD nog serieus nemen na het kinderachtige geruzie tussen Mark Rutte en Verdonk? Alle aanhangers van ijzeren Rita zijn weggelopen naar Geert Wilders.

Met de verklaring van het verlies van de middenpartijen is ook de winst van de partijen aan de uiteinden verklaard. Overigens is het een misvatting om het succes van de SP uitsluitend op het conto van Jan Marijnissen te schrijven. Het compromisloze optreden van Agnes Kant over de marktwerking in de zorg zal veel ongeruste mensen hebben aangesproken. Het optreden van de nummer twee op de lijst van de SP is trouwens een opvallend verschil tussen de SP en de PvdA. Het leek wel of Wouter alleen de kar wilde trekken. Mochten de anderen niet of durfden ze niet?

Vanmorgen las ik de buitenlandse kranten over onze verkiezingen. Die volgen ons met argusogen. Wat is er gebeurd met het vrije, open en tolerante Nederland? Het is de weg kwijt en het zal dus nog wel even duren, voordat het weer een prominente rol in Europa kan gaan spelen. La Republica (It) vindt ons zelfs het meest reactionaire land van Europa geworden. Dat laatste lijkt we wat overdreven, hoewel ik ook geschrokken ben van de negen zetels van de anti-islam partij van Wilders.

Hoe nu verder? Bij wie ligt de sleutel van de oplossing? We hoeven Jan Peter niet te benijden. Zijn vrienden op rechts is hij kwijt. Met de partijen op links zal hij serieus moeten onderhandelen. Dat is hij niet meer gewend. En zijn jongensachtige branie zal hem niet helpen. We hebben afgelopen week voorlopig voor het laatst een blijmoedige premier gezien. Nu gaat het serieuze werk beginnen. Ben benieuwd hoe hij zich daaronder houdt. Weglopen kan immers niet.

Friday, November 24, 2006

Kunstprijzen Huizen

De kunstprijzen Huizen zijn bedoeld om het kunstleven in Huizen een extra impuls te geven. Er gebeurt al een heleboel in dit schone dorp, maar een groepje liefhebbers, waaronder ikzelf, dacht dat het nodig was om bepaalde groepen extra in de spotlight te zetten. En toen werd het bang om het hart. Want van veel kanten hoorde ik dat mensen wel een stem op een genomineerde kandidaat wilden uitbrengen, maar als ze hoorden dat dat niet de bedoeling is, maar dat ze zelf een motivering moeten verzinnen, waarom de kandidaat in aanmerking zou komen, haakten ze af. Althans dat dacht ik.

Maar volgens de laatste berichten zijn er toch mensen die de moeite hebben genomen en ons initiatief steunen. Die bellen om raad en advies. En dat krijgen ze. Of ze bellen om mij te wijzen op een bepaalde kandidaat. Dan moet ik ze vertellen, dat leden van de Voorbereidingsgroep niet kunnen aanmelden. Dus dat ze het zelf moeten doen, of een ander moeten vinden.

Volgende week donderdag sluit de aanmeldingstermijn. Dan gaat de voorbereidingscommissie aan het werk om te beoordelen of de aanmeldingen voldoen aan de formele criteria. Ik ben dus reuze benieuwd.

Thursday, November 23, 2006

Conservatieven winnen de verkiezingen

Nederland heeft behoudend gestemd. Een paar commentatoren is het opgevallen. Die wisten er niet een goede uitleg aan te geven. Maar in tijden van recessie, bedreiging, zoekt de mens naar zekerheden en die vind je eerder bij het gezin van het CDA en bij de "goede buurman" Jan Marijnissen dan bij het wenkend perspectief van VVD, PvdA en GroenLinks. Zeker nu dat perspectief ook nog eens zonder duidelijke richting is.

De deuren en de luiken gaan dicht, we kruipen met Jan Peter en Jan bij de kachel en hopen dat het buitenland ons vergeet. Treurig word ik er van. Een lichtpunt is dat Wilders Rita Verdonk in xenofobie voorbij is gestreefd, zodat we in ieder geval geen herhaling van CDA-VVD krijgen. Dat zou het allerergste zijn geweest. Maar welk kabinet dan wel? CDA en SP? Jan Peter en Jan kunnen het samen goed vinden over de normen en waarden van een conservatief Nederland. De afschaffing van de marktwerking wordt een zorgenkind, maar dat vinden ze wel iets op. Een beetje marktwerking met vaste uitgangspunten bijvoorbeeld. Äls je iets wilt, moet je compromissen kunnen sluiten", ik hoor het ze al zeggen. Woutertje schuift dan aan en ze gaan het saampjes leuk proberen.

Rob Oudkerk hoopte gisteren nog dat Wouter zijn rug recht zal houden en niet met het CDA in een kabinet gaat zitten. Dat hoop ik ook, en niet omdat Woutertje zo is geplaagd, maar gewoon omdat die partijen niet bij elkaar horen. De zelfgenoegzaamheid van het CDA moet een halt toegeroepen worden en dat kan alleen als je ze verrast: "Nee schatten! We willen niet met jullie!" Zou toch leuk zijn.

Wednesday, November 22, 2006

Kijkdoos


In het Verpleeghuis, waar mijn zusje elf maanden werd verzorgd na twee zware longont- stekingen en twee heupoperaties, stonden op een middag ineens vijf ouderwetse kijkdozen op de balie van een recreatieruimte. Het waren spannende kijkjes op Haagse markante punten. Ik raakte gefascineerd en haalde ze een voor een tevoorschijn om ze aan mijn zusje te laten zien. Ze genoot er net zo van als ik. Om me te laten zien dat zij ze eerder had ontdekt dan ik, toonde ze me een artikel in de Haagsche Courant over de kijkdozenmaker. En vervolgens wees ze hem aan. Hij was op bezoek bij zijn echtgenote, die ook was opgenomen in het verpleeghuis.
Ik ging naar hem toe en vertelde hem dat we genoten. Hij glom en glimlachte. "Dat doe ik al sinds mijn twaalfde, vertelde hij. "Toen kreeg ik op de lagere school een handenarbeidleraar, die me vertelde hoe het moest. Ik ben er nooit mee opgehouden en heb ik er nu wel vijfenveertig.""


Mijn zusje kreeg de Prinsengracht van hem. Die heeft ze mee naar huisgenomen. En ik het zicht op de Kneuterdijk met links de gevangenpoort.

Monday, November 20, 2006

Kiezen

Kiezen is bijna altijd lastig. Want als je het een kiest, laat je het ander liggen. Vaak denk ik daarom: hoefde ik maar niet te kiezen, of kon ik gewoon maar alles kiezen. Maar ik ben blij, dat ik woensdag weer mag kiezen. Woensdag is er immers kans op een andere wind in dit kikkerland. Maar dan zouden andere mensen ook zo blij moeten zijn dat ze mogen kiezen en dan zouden ze daar een poosje bij stil moeten blijven staan. Gewoon even nadenken! Waar moet het met dit land naar toe? Vervelend dat de heren politici ons het kiezen zo moeilijk maken door al dat gebral en gebrabbel. Dus ben ik zelf de grote onderwerpen maar weer langs gegaan: vrede en gerechtigheid in de wereld, respect voor iedereen die anders is, respect voor moeder aarde die ons het leven geeft, een toekomst voor de kinderen. Raden waar ik uitgekomen ben?

Sunday, November 19, 2006

Brede School (2)

In de wijk Stad en Lande van Huizen staat een goede, zwarte, openbare basisschool. Het leerlingenaantal van die school loopt langzaam maar zeker terug, omdat zich geen nieuwe leerlingen melden. Ouders, ook allochtone ouders, willen niet meer dat hun kinderen naar uitsluitend zwarte scholen gaan. Dat zou een verheugende ontwikkeling zijn, ware het niet, dat daarmee het openbaar onderwijs uit de wijk dreigt te verdwijnen. Want ouders geven hun kinderen op bij het christelijk onderwijs of kiezen voor een openbare school buiten de wijk.

Het bestuur van het openbaar basisonderwijs en de gemeente worstelen met het probleem, en hebben de goede oplossing nog niet kunnen vinden. Het zorgen voor voldoende en goed openbaar onderwijs is een plicht van de gemeente, ook van de christelijke politici in een gemeente, maar de gemeente kan ouders niet dwingen om hun kinderen naar een openbare school te sturen. En daarmee zit de gemeente in een spagaat. De gemeente kan daar alleen uitkomen door het probleem te verbreden. Een wijk is een afspiegeling van de samenleving. En in de samenleving moeten mensen van verschillende culturele herkomst met elkaar leven. Waarom zou je dat niet alvast op school oefenen. Dat kan met respect voor elkaars culturele identiteit. Zelfs onze onderwijsminister van christelijke huize vindt dat.

In ons land mogen christelijke, islamitische en openbare basisscholen naast elkaar bestaan. Gelukkig maar. Daar is niets mis mee, als op die scholen wordt geleerd, dat er ook andere geloven en opvattingen bestaan dan alleen de eigen opvatting. Als kinderen van verschillende culturele herkomst elkaar voor- en naschool ontmoeten, met elkaar spelen, versterkt dat het begrip en het respect voor elkaar. Daar zijn scholen ook verantwoordelijk voor. Normen en waarden zijn niet alleen de eigen christelijke normen en waarden.

Misschien moet eerst geinvesteerd worden in die visie op onderwijs in de wijk. Het gaat niet om het bouwen van een nieuwe school, het gaat om een onderwijskundig en sociaal idee.

Saturday, November 18, 2006

Henry Moore de beeldhouwer


Nog meer kunst. In de Kunsthal is een tentoonstelling van de beelden van Henry Moore. Ik had me er veel van voorgesteld omdat ik zijn beeld de koning en de koningin een van de indrukwekkendste kunstwerken vind, die ik ken. Ik zag dat beeld voor het eerst in Park Middelheim in Antwerpen, waar het hoort tot de vaste collectie. Ik zag in diezelfde tijd de beelden van Koning Salomo en de koninging van Sheba aan het zuidportaal van de kathedraal van Chartres. De twee beeldengroepen drukten hetzelfde uit: gratie, macht, sereniteit. Ik vond dat macht er zo uit moet zien.

Thursday, November 16, 2006

Intocht van Christus in Brussel

Op de Kunstpagina van de NRC las ik dat op een veiling een Francis Bacon € 12 miljoen had opgebracht. Het moet gezegd, er stond een foto bij. Zo'n grofkorrelige krantenfoto van kunst, brrrr. De toon was dat we met het bedrag allemaal heel erg blij moeten zijn. Weer een record gehaald. Niets over de schoonheid van het schilderij, niets over de betekenis en al helemaal niets over de treurnis dat het weer in een kluis verdwijnt en we het nooit meer kunnen zien.

Misplaatst dus. Zo'n artikel moet op de pagina Economie. Is immers voer en voorbeeld voor de nieuwe rijken. Ik krijg zo steeds meer waardering voor de rijken die hun kunstverzameling laten zien in een museum. Beelden aan Zee. Dat zijn kunstliefhebbers met geld.
Als troost een kleine afbeelding van de Intocht van Christus in Brussel van James Ensor, die volgens mij nog steeds te zien is in het Paleis van Schoone Kunsten in Antwerpen.




Wednesday, November 15, 2006

De Wereld voor Kinderen (2)

Als we links stemmen, voor alle mensen die rechts en links niet van elkaar kunnen onderscheiden, links is GroenLinks, SP, ChristenUnie en PvdA, is er hoop voor de aarde en de wereld. Natuur- en milieu onderzoekers hebben de verkiezingsprogramma's van alle partijen doorgenomen, en wat we al wisten wordt bewaarheid. GroenLinks is het best voor de toekomst, gevolgd door de Partij voor de Dieren, de ChristenUnie en de SP. De Partij van de Arbeid doet een beetje mee, zoals bij alles. Het CDA vult het rentmeesterschap slecht in, de VVD en Wilders en Fortuyn zijn om te huilen.

Op 22 november gaat Nederland niet linksaf, omdat de PvdA niet wil. Het milieu is het zoveelste thema, waarin het links beter vertoeven is dan rechts. Met de halve maatregelen van het midden redt de wereld het niet.

www.vroegevogels.vara.nl

Tuesday, November 14, 2006

Mensen

Umuntu ngumuntu ngabanye bantu is Xhosa spreekwoord en betekent Mensen zijn mensen door andere mensen. Umuntu sluit nooit en niemand buiten. In de meeste landen in Afrika is umuntu sterk. Mensen weten dat ze het samen moeten doen om te kunnen overleven. Daaruit zou je kunnen verklaren dat in Afrika vergeving belangrijker is dan wraak. Daarom al die waarheidscommissies en volkstribunalen.

Maar er is nog een kant aan vergeven. Pumla Gobodo Madikizela, lid van de Zuidafrikaanse Waarheidscommissie, stelt dat vergeven slachtoffers een sterkere positie geeft dan wraak. De verschoppeling (dader) wenst immers altijd weer gewoon mens te worden en dat kan pas als het slachtoffer hem vergeeft. Zo wint het slachtoffer omdat het zich niet verlaagt tot het niveau van het kwaad.

Na de aanval op de TwinTowers vroeg een vriendin of ik vond dat de daders de doodstraf hadden moeten krijgen, als zij zichzelf al niet hadden gestraft? Ik aarzelde, maar mijn weerzin tegen de doodstraf is groot. Wie of wat geeft een mens het recht om een ander mens van het leven en dus van de hoop en de toekomst te beroven. Toen ik naar een documentaire over de Nurnbergprocessen keek, stelde ik mezelf opnieuw de vraag. Verdienden de moordenaars van 6 miljoen Joden de doodstraf?

Ze verdienen een andere straf, namelijk het demasquee en de confrontatie met het leed. En verder moeten zij hun hele leven werken om het leed te vergoeden.

Sunday, November 12, 2006

De wereld voor kinderen

Zaterdag hield het Jeugdjournaal een verkiezingsdebat met de vier lijsttrekkers. Balkenende dacht dat hij nu eindelijk op zijn plek zat, maar de kinderen vonden hem razend irritant. Rutte gebruikte te moeilijke woorden. Bos en Marijnissen kwamen er het best van af in hun ogen. Maar allemaal kwamen ze ferm tekort in de antwoorden op vragen over het milieu. Het milieu zou voor de kinderen het belangrijkste verkiezingsonderwerp moeten zijn en wat blijkt. In alle verkiezingsprogramma's komt het nauwelijks voor. En toen de lijsttrekkers antwoord moesten geven wat zij eraan gingen doen kwam Marijnissen niet verder dan de spaarlampen en Bos dacht dat het wel goed zou komen als we het allemaal maar echt wilden.

Kinderen laten zich minder makkelijk om de tuin leiden dan volwassenen door het verwaterde politieke gebeuzel. Zij testten de echte kennis van de lijsttrekkers met een heuse kennisquiz. Die vielen hard door de mand, en verstopten hun schaamte achter kinderachtig gelach. Vooral JP deed zijn best. Ze stonken er dus niet in. Kunnen grote mensen nog wat van leren.

Misschien moeten we al die vergrijzing toch eens inruilen voor werkelijk belangrijke onderwerpen: de toekomst van de Aarde, van de wereld en van Europa.

Saturday, November 11, 2006

De zee in de herfst

Melancholie(2)

De herfst is het jaargetijde van de melancholie. De wereld draait naar winterslaap. Bladeren vallen van de bomen en mensen verbergen zich in hun dikke jas. Maar de herfst is ook het jaargetijde van de grote stormen die de wereld schoonwassen. Winter is einde en begin. Zijn alle grote kunstenaars wel melancholici, zoals Aristoteles beweerde. Picasso en Van Gogh zijn geen melancholici. En in de documentaire Wording die Cherry Duijns maakte ter gelegenheid van een jubileum van Beatrix zijn Reinbert de Leeuw en Hans van Maanen veel te vitaal om melancholiek te zijn. Er zijn kunstenaars die scheppen, nieuw leven geven, om de melancholie te bestrijden. Er zijn er ook voor wie het gewoon een levenskracht is.

Wij gaan vandaag naar zee. Ik ga goed kijken hoe anders de zee is in de herfst.

Friday, November 10, 2006

Verdonk en Wilders

Doodzwijgen moet je ze eigenlijk, maar ik kan het niet nalaten om hun domheid in de schijnwerper te zetten. Wilders vond gisteren bij Nederland kiest dat we al te veel Moslims in Europa hebben, en Verdonk wil de commissie Gelijke Behandeling opheffen, omdat ze een advies geven dat haar niet bevalt. Kunnen we hen samen ook niet opheffen? Als ze nou eerst partijgenoten worden in de Club voor de Vrijheid, dan maken wij ze af op 22 november. Zo zal het wel niet gaan. Wat me zo verdrietig maakt, is dat er mensen zijn die hun standpunten zo verfrissend vinden. Gewoon recht toe recht aan, alsof we geen ogen en oren en vooral verstand hebben. Ga toch fietsen samen, ver weg, naar zo'n land achter de horizon waar alleen van die schoon gewassen kinderen wonen.

Thursday, November 09, 2006

Beste vrienden(5)



In een andere stemming, een ander jaargetijde, en bij nadere beschouwing van het beeld, zou je er misschien ook een andere betekenis aan kunnen geven. Dan moet je het wel uit zijn omgeving lichten. Zie ik dan warmte en genegenheid, koestering en misschien wel hoop?

Wednesday, November 08, 2006

beste vrienden(4)


Is dit melancholie of nostalgie? Overigens heet het beeld De Muur en is het van Jaroslawa Dankova, een Bulgaarse beeldhouwster. Zij heeft ook het beeld bij het Indisch Monument in Den Haag gemaakt. Dit beeld staat bij ons in de tuin.

Monday, November 06, 2006

Melancholie


Zaterdag ontmoetten Cherry Duijns (documentairemaker en Herenleed) en Klaas Gubbels (schilder) elkaar bij de Kunstuitleen in Huizen. Melancholie was het trefwoord. Het was even zoeken naar de betekenis. Wat is melancholie voor u lezer of luisteraar? Is melancholie het zoete verdriet van het besef dat alles voorbijgaat, en de vergeefse poging om het waardevolle vast te houden? Is melancholie het verlangen naar alles wat was en niet meer is en nooit meer zal komen.

Ik zag in de documentaire Wording, die Cherry maakte voor Beatrix geen melancholie. Ik zag er vooral herhaling, ritme. Hans van Maanen telt als hij zijn dansers laat doen wat hij wil, en dat doet ook Reinbert de Leeuw met zijn zangers. Armando schuift zijn verf met grote streken op het doek in zich herhalende bewegingen en Ida Gerhardt frommelt haar woorden tussen rijm en ritme. Zelfs de beeldhouwer Carel Visser is niet vrij. Die probeert op een ronde rubber autoband, die rust tussen vier autoruiten een lange staaf in evenwicht te brengen.

Het waren geen vier kunstenaars, het waren er vijf. Vier mannen en een vrouw. Vier scheppende kunstenaars en een uitvoerende. Allemaal met aandacht en bevlogenheid. Kon ik maar wat laten horen.

Sunday, November 05, 2006

Die Kind

Die kind is nie dood nie
die kind lig sy vuiste teen sy moeder
wat Afrika skreeu skreeu die geur van vryheid en heide
in die lokasies van die omsingelde hart

Die kind lig sy vuiste teen sy vader
in die optog van die generasies
wat Afrika skreeu skreeu die geur
van geregtigheid en bloed
in die strate van sy gewapende trots
Die kind is nie dood nie
nòg by Langa nòg by Nyanga
nòg by Orlando nòg by Sharpville
nòg by die polisiestasie in Philippi
waar hy lê met 'n koeël deur sy kop

Die kind is die skaduwee van die soldate
op wag met gewere sarasene en knuppels
die kind is teenwoordig by alle vergaderings en wetgewings
die kind loer deur die vensters van huise en in die harte
van moeders
die kind wat net wou speel in die son by Nyanga is orals
die kind wat 'n man geword het trek deur die ganse Afrika
die kind wat 'n reus geword het reis deur die hele wêreld

Sonder 'n pas
Maart 1960 Ingrid Jonker

Vrouwenmoed(1)


Vier amazones van een ruitervereniging haalden vrijdag meer dan 100 paarden van het natte wad. Op de dijk stonden stoere mannen van hulpdiensten toe te kijken. De paarden moesten worden gelokt. Daarvoor is naast moed ook overredingskracht nodig, geen angstig makend mannelijk geweld. Het lukte. De paarden werden gered. Hulde.

Ook moedig was de actie van honderden Palestijnse vrouwen in de Gaza strook, die probeerden bruut Israëlisch geweld te keren. Ook hen lukte het, maar het ging wel ten koste van twee vrouwenlevens. Hoe ver reikt de wanhoop en de onmacht?

Veel minder spectaculair, maar toch wel bijzonder is het bestaan van het CDA Vrouwenberaad. Dat had donderdag een avond belegd om over armoede en vergrijzing te praten. Ik had er veel van verwacht. Vrouwen houden immers minder van praten dan van aanpakken. Maar toch ook hier weer de bekende verhalen. Er is armoede. Daar is iedereen het wel over eens. Ook over de zorgzame samenleving. Wij moeten onze medemens helpen. Maar dat vinden we al jaren en toch leeft 10% van de Nederlanders op of onder de armoedegrens. Kom op vrouwen: aanpakken. Daar hebben we jullie voor gekozen. En niet wachten op de goede bedoelingen van anderen.

Thursday, November 02, 2006

beste vrienden(3)

Een van mijn betere vrienden heeft Alzheimer. "Niet erg", zeg ik, als ik andere vrienden over haar vertel, maar toch "Alzheimer". Iedere keer hoop ik dat ze me nog herkent, als ik een afspraak wil maken. Iedere keer hoop ik dat ze er is, als ik voor de deur sta. En iedere keer ben ik weer heel erg blij, dat ze er nog is en dat we nog veel delen. Vooral het gevoel dat we vrienden zijn.

Wednesday, November 01, 2006

beste vrienden(2)


Beste vriend kan er eigenlijk maar een zijn. Goed, beter, best. Je hebt goede vrienden en een beste vriend. Maar ik heb er echt twee. Mijn lief is ook mijn beste vriendin en dan heb ik er nog een. Samen zijn ze ook goede vrienden, misschien wel beste. Maar dat weet ik niet. Dat moeten ze zelf maar zeggen.