Wednesday, December 26, 2007

Het beste voor 2008!




Ik krijg veel mooie wensen voor 2008, per e-card, per post en met zoenen en hand. Ik geef ze ook terug: "veel moois en goeds, gezond, gelukkig". Ik heb voor iedereen wel een paar woorden, maar langzamerhand vraag ik me af wat al die mooie woorden nu echt betekenen. Wat zou ik nou echt willen in het nieuwe jaar?

In ieder geval dat het hersenloze geschreeuw over onze allochtone medelanders verstomd. Dat al die mensen die nu de ongenuanceerde verhalen van Wilders en Verdonk geloven ineens zien dat het allemaal niks voorstelt. Dat er een goed alternatief verhaal komt (mag van rechts of van links) hoe we in dit land samen kunnen leven zonder elkaar naar de hel te verwensen. Dat al die voorbeelden waar dat nu al lukt prominent op voorpagina's van kranten komen te staan en favoriete onderwerpen worden in actualiteitenrubrieken.

Ook zou ik willen dat de Europese regeringen nu serieus werk gaan maken van milieumaatregelen, ook als het ten koste gaat van de zogenaamde economische groei. Misschien heeft Al Gore hier en daar overdreven, maar iedereen die om zich heen kijkt, weet dat het niet goed gaat met moeder Aarde. Wij in het Westen kunnen nog wel met veel geld recht breien wat krom is. Dat kunnen de allerarmsten die honger en dorst lijden niet.

En omdat al het mooie in drieën gaat - wie dat zegt? ik! - zou ik ook nog wel willen dat we weer serieus werk gaan maken van kwaliteit: kwaliteit van relaties, kwaliteit van onderwijs, kwaliteit van opvoeden, kwaliteit van sport en spel, kwaliteit van kunst. Dus niet alleen roepen dat het moet, maar ook laten zien dat het kan, en als het er is, er bij stilstaan.

Saturday, December 22, 2007

Het beste van 2007!


Het einde van het jaar is de tijd van de lijstjes. De beste sportvrouw, en sportman, het beste boek, de beste film, de beste vriendin, de beste politicus, en ga zo maar door en door en door. Ik heb geen lijstje en ik maak er ook niet een. Ik heb wel een paar boeiende dingen meegemaakt dit jaar, die ik wil memoreren. Natuurlijk met stip bovenaan: Sonja Bakker. Die heeft me immers van 15 kg overgewicht en een heleboel meer ellende afgeholpen. Al een maand doe ik weer normaal en er komt geen gram bij.
Dan is er ook mijn rechterbeen, dat het weer doet. Tien jaar lang heb ik pijn geleden en nauwelijks kunnen lopen. Vorig jaar stopten ze er in het TerGooi ziekenhuis een gewricht van titanium in, er ging een vervelende bacterie mee, die met veel moeite werd uitgedreven. Het gewricht is gebleven en ik kan weer veel en ver en zonder pijn lopen.
En er was de leesclub! Elke zes weken een boek. We lazen Het leven van Pi van Yan Martell, Favonius van Allard Schröder, Het huis van de Moskee van Kader Abdollah, Duizend Schitterende zonnen, Lucifer van Conny Palmen. Maar met stip bovenaan Agaath van Marlene van Niekerk. Wat een prachtig boek. In Agaath zoekt de Zuidafrikaanse schrijfster de grensgebieden van macht en intimiteit. Ik heb het ademloos gelezen. Niet gemakkelijk, maar als je je overgeeft krijg je er veel voor terug.
En er was het reizen. Twee weken voor het eerst naar Amerika, twee weken naar Florence, twee keer naar Jarjat en laatst nog vier dagen naar Parijs. Tussendoor fietsten we heel wat af. En nu is het winter en nadert het einde van weer een jaar. Je zou er weemoedig van worden, als je niet wist dat het volgend jaar gewoon weer verder gaat.

Wednesday, December 19, 2007

Twee kleintjes en twee groten

Gedeputeerde Staten van Noord Holland hebben een besluit genomen over de bestuurlijke indeling van 't Gooi. Dat betekent dat Bussum, Naarden, Weesp en Muiden worden samengevoegd tot een gemeente van zo'n zeventigduizend inwoners. Hilversum blijft de grootste en wordt groot Bussum de tweede gemeente in 't Gooi. Van de provincie mag Huizen zelfstandig blijven en mogen de BEL gemeente (Blaricum, Eemnes en Laren) proberen samen te werken.

Op het gemeentehuis van Huizen zal men niet blij zijn met het voorstel. De Provincie heeft niet geluisterd naar het gejank van Huizen. Bijkomend is dat Huizen de Naarderstraat en dus VVD raadsleden Carel Bikkers en Jessica Prins moet inleveren aan Naarden. Pijnlijk zal zijn dat de provincie fijntjes opmerkt, dat Huizen na een jaar mag beslissen om zich aan te sluiten bij de BEL gemeente. Iedere goede verstaander leest daarin de boodschap "Huizen en Blaricum kom tot inzicht." Wat moeten immers die twee kleintjes daar in de oostelijke hoek van 't Gooi, die ook nog eens elkaars bloed wel kunnen drinken.

Hilversum en Groot Bussum worden de lachende derden. Waar twee honden vechten om een been, gaat de derde er immers fluks mee heen. Wordt het misschien toch nog eens Groot Gooistad?

Wat zullen ze sip kijken op het gemeentehuis, het CDA voorop. Maar wie kaatst moet de bal ontvangen!

Sunday, December 16, 2007

Huizen, levendig dorp aan het water

Vorige week heeft de gemeenteraad van Huizen de toekomstvisie vastgesteld. Het heeft lang geduurd, het ging wat schutterig, aarzelend en uiteindelijk zei de VVD dat ze zich niet gebonden voelde, maar dankzij een paar volhouders is hij er wel gekomen. Huizen wordt een levendig dorp aan het water.

Dat gaat natuurlijk niet vanzelf, hoewel de onpersoonlijke toon van het persbericht dat wel suggereert. Het college moet aan de bak om al die mooie voornemens uit te werken in plannen. Waait het over, of hebben de drie vrouwen en een heer de moed om door te bijten.

Want volgens de Toekomstvisie moet Huizen gaan concureren met Naarden, Muiden en Harderwijk. Toeristen komen niet vanzelf, die moeten getrokken worden. Het oude dorp, de natuur en de haven zijn niet genoeg. Die zijn er nu ook al en we kunnen niet zeggen dat het stormloopt met buitenlanders. Er zal dus iets meer moeten gaan gebeuren. En vooral in het dorp wil het nog niet echt lukken. Je kunt er leuk rondwandelen langs oude boerderijen en vissershuizen. Je kunt zo af en toe als je geluk hebt de oude kerk bezichtigen. Maar als je dan wilt winkelen en iets wilt gaan drinken of eten met sfeer kom je op kale stenen pleinen terecht.
In het oude dorp moeten de ontwikkelingen zich enerzijds richten op het behoud en het versterken van de bestaande architectonische uitstraling en anderzijds op het uitbouwen en bevorderen van variatie in het winkelbestand. Dat is een spannende bezigheid. Daar moet je zin in hebben. Wie gaat dat doen? Durft de gemeente het aan om onder eigen regie in ateliers plannen te laten ontwikkelen. Of geeft ze de regie uit handen en kunnen we vervolgens weer jaren wachten of enigszins uitvoerbare plannen.


Nog een spannende uitdaging. Om de ontwikkelingen aan de kust en in het centrum elkaar te laten versterken. moeten de haven en het historisch dorpscentrum met elkaar worden verbonden. De zone Havenstraat komt hiervoor het meest in aanmerking. Daar liggen veel kansen, maar ook gevaarlijke klippen.

Huizen wordt pas echt een trekpleister als er ook iets bijzonders te beleven valt. In de toekomstvisie wordt gesproken van een evenement met bovenlokale uitstraling. Naarden heeft het fotofestival, Harderwijk het dolfinarium, Bunschoten de bruine vloot. Huizen heeft nu al de Huizerdag, de Atelierroute, het SouthSea Jazzfestival, die allemaal veel lokaal publiek trekken. Het moet kennelijk grootser en aantrekkelijker. Gelukkig is 2020 nog ver weg.

Tuesday, December 11, 2007

Beweging

Ik lees de laatste week heel veel over bewegen, beweging en bewegingen in de krant.

Het woord beweging kent verschillende betekenissen. In Wikipedea, de onvolprezen internet encyclopedie, die nu door Nobelprijswinnares Doris Lessing wordt verketterd, omdat hij je dom zou houden, en je niet leert denken en schrijven, zeker niet lange zinnen, maar die door mij veel wordt geraadpleegd, al was het alleen al als doorverwijspagina, staan vier betekenissen van het woord beweging:

  • In de natuurkunde als een verplaatsing in de ruimte door de tijd,
  • In de sociologie voor een groep mensen die eenzelfde, meestal fundamentele verandering nastreven,
  • In de kunst als een lichamelijke verplaatsing van het lichaam, teneinde die verplaatsing te vatten in een kunstbeeld,
  • In de bewegingswetenschap, psychologie en neurowetenschap de door hersenen gestuurde bewegingen van lichaam en ledematen.
Aan het woord beweging hangt een onwelriekend geurtje sinds de opkomst van het fascisme en het nationaal-socialisme. Het woord beweging suggereert iets van een golf die zijn eigen dynamiek krijgt en die niet te stoppen valt. Rita Verdonk wil het zo met haar beweging Trots op Nederland, maar of Doukle Terpstra het zo heeft bedoeld is voor mij een vraag. Volgens mij heeft hij maatschappelijke organisaties opgeroepen om zich te laten horen en heeft hij allerminst de bedoeling gehad om zelf leider, want dat woord hoort bij bewegingen, te willen worden. Daarom is hij nu ook even stil.
Wat ik nou zo gek vind, is dat de politiek zo gebeten reageert op de oproep van Terpstra. “Discussiëren”, zeggen ze “doen wij in het parlement. Dat moet niet daarbuiten gebeuren.” Was dat maar zo, dan had ik dit weblog niet hoeven schrijven. Want er wordt helemaal niet gediscussieerd in het parlement en al helemaal niet over het onderwerp dat Terpstra aanroert. Er worden in het parlement alleen maar bezweringsformules uitgesproken. Ik heb één keer gezien dat Jan Marijnissen met Geert Wilders in debat ging over het verbieden, verbranden of afschaffen van de Koran. Dat was een emotioneel debat, waar ik ademloos naar heb gekeken. Maar dat is al weer lang geleden en verder houdt iedereen zijn kaken op elkaar. Angst? Voor wie of wat?

Dus alsjeblieft geen nieuwe bewegingen. En al zeker geen nieuwe leiders. Laat het parlement zijn werk doen en als anderen zich willen roeren, doen! Maar dan niet oproepen tot een nieuwe beweging graag. Gewoon je eigen verstand blijven gebruiken en van je laten horen.

Friday, December 07, 2007

Christenen en homo's

Ik heb dankzij Max Pam de tekst gevonden waarop christenen hun afschuw over homosexualiteit baseren. Het staat in de brief van Paulus aan de Romeinen 1:18-29. Overigens gaat het daar om ongelovigen die allerlei nare dingen doen o.a. de liefde bedrijven met het gelijke geslacht. Homosexualiteit is dus een van de vele uitingen van ongeloof. De ware gelovige doet het met zijn enige en ware partner van het andere geslacht. Met deze interpretatie zijn er toch heel veel ongelovigen op de wereld, ook binnen de eigen kerk.

Nederland heeft nu door de komst van de ChristenUnie in de regering ineens een homovraagstuk, naast de andere vraagstukken die wij al hebben. Misschien moet de ChristenUnie op emancipatiecursus. Uiteindelijk hebben zij de meeste last van het vraagstuk. Houen zo!

Tuesday, December 04, 2007

Parijs

Het waren maar drie dagen, eigenlijk drie en een half, maar we hebben voor maanden genoten. Wat maakt Parijs toch tot de aangename stad die het is. Zelfs in een natte en koude herfst. In het voorjaar waren we in Florence, Italië. Daar hebben we vooral genoten van alle kunst, die binnen in kathedralen, kloosters, paleizen, musea is te zien. Florence is een schilderachtige stad, maar ook vies, benauwd en druk. In Parijs hebben we vooral gewandeld over brede boulevards, onder galerijen en door passages, over pleinen en door de parken. We hebben wel de tentoonstelling van Helene Schjerfbeck in het Musee d'Art Moderne bezocht. Die hadden we gemist in het Gemeentemuseum en zo de moeite waard volgens de beelden en verhalen, dat we er achteraan zijn gereisd.

We hebben op Pere Lachaise het graf van Proust, Becaud (veel bloemen, heel veel bloemen), Signoret en Montand (die liggen na alle buitenechtelijke avonturen toch weer naast elkaar), Balzac (alleen voor de buste) bezocht en opnieuw geconstateerd dat ik niks heb met kerkhoven en het met steenmassa´s herdenken en eren van onze doden. Mijn moeder en vader liggen begraven op Ockenburgh in Den haag. Ik herdenk ze vooral in mijn herinneringen.


Langs het Canal St. Martin gewandeld, dat bijna niemand kent en waar het dus heel erg prettig toeven is, vooral als er een Canalette Touristique zich door de vele sluizen stroomopwaarts wurmt. Ook gezien dat er steeds meer Parijzenaars zich per rijwiel verplaatsen, sommigen op eigen exemplaren, maar veel op leenfietsen waarvoor je een abonnement kunt nemen en die overal in de stad meegenomen en teruggezet kunnen worden.

En verder een koude boottocht op de Seine gemaakt van Pont d´Alexander III naar het Ile de la Cité en terug samen met tientallen kwetterende Aziaten, die alles door de lens van hun digitale camera´s bekijken en niet ophouden met praten. Nu weet ik ook dat de Seine een druk bevaren rivier is en niet alleen door de honderden rondvaartboten, waar wel duizend mensen per boot op mee kunnen varen. De Notre Dame bekeken vanaf het water en die is bijna net zo echt Gotisch als de St Eustace, die in de buurt van de Hallen staat en waar we op zondagmorgen veel Parijzenaars te kerke zagen gaan.

Ook nu verbaasde het me weer dat Fransen hun verse brood nog steeds bij de echte boulanger halen zelfs als zij daar op zondagmorgen uren voor in de regen en in de rij moeten staan. En ook bij de slagen was het druk. Fransen houden van goed eten en dat merk je in de restaurants. Vier dagen buiten de deur gegeten en vier dagen goed. Kom daar maar eens om in dit kikkerland, waar ze je in restaurants het liefst een bevoren biefstuk of zalmmoot voor zetten, omdat ze denken dat je toch alleen voor de patatten komt.

Kortom, blij dat we weer thuis zijn, maar met de constatering dat je in vier uur per trein in Parijs bent, en dat daar veel is te genieten.