We zijn er weer. Gisteren zijn we thuisgekomen na tweeëneenhalve week Jarjat. Jarjat is een gehucht in de Vivarais. De Vivarais ligt aan de Oostzijde van het Central Massif. Jarjat ligt in het Noordelijke, boeren, stille deel van de Vivarais. Het huis vormt samen met nog drie andere huizen het gehucht Jarjat. Links van ons woont een geitenboer, die ook fruit teelt. Rechts van ons woont een fruitteler. Beneden in het dal worden mais en graan verbouwt.
Het huis is een groot, stenen boerenhuis met veel ruimte en een open haard. In vroeger tijden woonden in het huis vier families van landarbeiders. Het huis is dertig jaar geleden gekocht als een bouwval en geheel met eigen handen opgebouwd. Het is nu goed bewoonbaar. Alleen moet je in de winter wel een extra jas meenemen. Jarjat ligt op 675 m NAP, en het kan er ´s winters knap koud zijn. Meestal ligt er sneeuw. Alleen deze winter niet.
Het dichtbijzijnde dorp is Vernoux. Vernoux is een regionaal centrum. In dat dorp zelf wonen misschien 400 mensen. In de omgeving van het dorp op boerderijen en in andere gehuchten, buurtschappen nog eens 5500. Het is er dus redelijk rustig. Je kunt in de omgeving mooi wandelen en fietsen, hoewel je voor dat laatste wel enige spierkracht en ausdauw moet hebben. Wij op de fiets zijn een bezienswaardigheid.
Op zondag 6 mei waren in Frankrijk de presidentsverkiezingen. Wij hebben op die dag een kijkje genomen op het stembureau in Vernoux. Het was er een drukte van belang. Ook hele oude mensen met handicap komen stemmen. Ze worden gebracht door familie of door mensen van de partij.
De opkomst in Vernoux lag op 84%, en eigenlijk vinden echte Fransen dat veel te laag. Frankrijk is immers de bakermat van de democratie en het zou de gewoonte moeten zijn, volgens de Fransen, dat iedereen van dat recht gebruik maakt. Mensen die dat doen, maken er ook iets van. Fransen moeten zich registreren om te mogen stemmen. Bij binnenkomst op het stembureau krijgen ze een stemkaart en een enveloppe. Vervolgens vullen zij eenzaam in een stemhokje met gordijn de kaart in. Stoppen die kaart in de envelop en komen dan te voorschijn om de envelop in zo´n grote groene stembus te stoppen. Even er boven houden en dan laten vallen! En vervolgens opgelucht ademhalen.
De volgende morgen zijn we speciaal de 10 km naar Vernoux gereden om een krant te kopen. Wat we al vreesden was gebeurd: Sarkozy had gewonnen. Fransen hopen dat hij het glorieuze Frankrijk weer doet herleven. Een Frankrijk als grote speler op het wereldtoneel, maar ook een Frankrijk dat de werkeloosheid en de tweedeling in de samenleving de baas kan.
Bij ons in de buurt was er veel rood gestemd. In een van de gehuchten gingen 144 mensen naar de stembus, dat was 100%, waarvan er maar een op Sarkozy had gestemd. Iedereen weet wie het is. Want in Frankrijk is kleur bekennen gewoonte.
In Frankrijk wonen veel buitenlanders, ook Nederlanders. Wij kennen er nogal wat. Zij mochten overigens niet stemmen. Zij waren niet blij met de uitslag. Kennelijk heeft Sarkozy aangekondigd dat aan de buitenlanders, die in Frankrijk wonen, nieuwe eisen worden gesteld. Wij wonen er niet. We gaan er alleen maar op vakantie en genieten van de rust, de ruimte, de natuur en het lekkere eten.
Nu zijn we dus weer thuis. Dat is ook leuk. Maar wel heel erg druk.
Het huis is een groot, stenen boerenhuis met veel ruimte en een open haard. In vroeger tijden woonden in het huis vier families van landarbeiders. Het huis is dertig jaar geleden gekocht als een bouwval en geheel met eigen handen opgebouwd. Het is nu goed bewoonbaar. Alleen moet je in de winter wel een extra jas meenemen. Jarjat ligt op 675 m NAP, en het kan er ´s winters knap koud zijn. Meestal ligt er sneeuw. Alleen deze winter niet.
Het dichtbijzijnde dorp is Vernoux. Vernoux is een regionaal centrum. In dat dorp zelf wonen misschien 400 mensen. In de omgeving van het dorp op boerderijen en in andere gehuchten, buurtschappen nog eens 5500. Het is er dus redelijk rustig. Je kunt in de omgeving mooi wandelen en fietsen, hoewel je voor dat laatste wel enige spierkracht en ausdauw moet hebben. Wij op de fiets zijn een bezienswaardigheid.
Op zondag 6 mei waren in Frankrijk de presidentsverkiezingen. Wij hebben op die dag een kijkje genomen op het stembureau in Vernoux. Het was er een drukte van belang. Ook hele oude mensen met handicap komen stemmen. Ze worden gebracht door familie of door mensen van de partij.
De opkomst in Vernoux lag op 84%, en eigenlijk vinden echte Fransen dat veel te laag. Frankrijk is immers de bakermat van de democratie en het zou de gewoonte moeten zijn, volgens de Fransen, dat iedereen van dat recht gebruik maakt. Mensen die dat doen, maken er ook iets van. Fransen moeten zich registreren om te mogen stemmen. Bij binnenkomst op het stembureau krijgen ze een stemkaart en een enveloppe. Vervolgens vullen zij eenzaam in een stemhokje met gordijn de kaart in. Stoppen die kaart in de envelop en komen dan te voorschijn om de envelop in zo´n grote groene stembus te stoppen. Even er boven houden en dan laten vallen! En vervolgens opgelucht ademhalen.
De volgende morgen zijn we speciaal de 10 km naar Vernoux gereden om een krant te kopen. Wat we al vreesden was gebeurd: Sarkozy had gewonnen. Fransen hopen dat hij het glorieuze Frankrijk weer doet herleven. Een Frankrijk als grote speler op het wereldtoneel, maar ook een Frankrijk dat de werkeloosheid en de tweedeling in de samenleving de baas kan.
Bij ons in de buurt was er veel rood gestemd. In een van de gehuchten gingen 144 mensen naar de stembus, dat was 100%, waarvan er maar een op Sarkozy had gestemd. Iedereen weet wie het is. Want in Frankrijk is kleur bekennen gewoonte.
In Frankrijk wonen veel buitenlanders, ook Nederlanders. Wij kennen er nogal wat. Zij mochten overigens niet stemmen. Zij waren niet blij met de uitslag. Kennelijk heeft Sarkozy aangekondigd dat aan de buitenlanders, die in Frankrijk wonen, nieuwe eisen worden gesteld. Wij wonen er niet. We gaan er alleen maar op vakantie en genieten van de rust, de ruimte, de natuur en het lekkere eten.
Nu zijn we dus weer thuis. Dat is ook leuk. Maar wel heel erg druk.
3 comments:
berry honing zegt dat nederland de bakermat is. is maar hoe je tegen die regenten aankijkt.
Dat huis lijkt mij prachtig in zo'n stil dorpje. Is het ook te huur?
dat huis is te huur. prijs in overleg.
Post a Comment