Friday, November 13, 2009

Arlington Park

Ik en de boekenclub lazen Arlington Park van de Engelse schrijfster Rachel Cusk. We kregen het vrieskoud van het boek. Het gaat over een viertal huisvrouwen van rond de 35 in een upper-middle class suburb van London. Ze zijn zonder uitzondering depressief en gefrustreerd. Het zijn “Desperate Housewives”, maar dan zonder de humor, of Gooise vrouwen, maar dan minder plat. Aan alle vier is een fikse steek los. Ze zijn druk met het bedenken wat anderen vinden dat ze zouden moeten doen. En ondertussen doen ze niet veel meer dan kinderen naar school brengen, van school halen, shoppen, koffie drinken, kinderen van school halen, eten koken en zich afvragen wat er toch mis is. Het ultieme verzetje is een samenetentje met de mannen erbij. Die overigens hun eigen ding doen, terwijl de vrouwen koken in de keuken en naar elkaar kijken.

Ik had het boek op de lijst gezet, omdat jonge vrouwen in deze leeftijd me fascineren. Ze zijn vaak sterk en mooi en het leven ligt voor hen. Ik zie ze in de sportchool werken aan hun lijf om mooi en strak te blijven en vraag me af hoe ze leven. Wat willen ze en wat kunnen we van ze verwachten. Ik had ergens gelezen dat Ciska Dresselhuys het boek Ronald Plasterk had aangeraden om dezelfde reden. Kijk hoe ze leven en doe er iets aan. Hij is immers de minister van Emancipatie moet ze gedacht hebben.

Na het lezen van het boek, vroeg ik me af of het boek een klucht is, een parodie of een beschrijving van de werkelijkheid. En zelfs bij een parodie moet het toch een tikje op de werkelijkheid lijken. Het kan toch niet waar zijn, dat zoveel talent en energie worden verspild aan niets doen. Want als ik al ooit heb gedacht dat kinderen opvoeden het ultieme genot van vrouwen is, heeft dit boek me ontnuchterd. Vrouwen en kinderen houden elkaar in een ijzeren greep van afhankelijkheid. Dat geeft weinig glans.

Dus weggooien die afhankelijkheid. Kruip uit je hol, neem het heft in handen, werp het juk af, zet je man achter het fornuis als je maar enigszins denkt dat je lijkt op die vrouwen in Arlington Park. Wat zal er zich veel schoons ontpoppen.

3 comments:

monica lemmens said...

je hebt me nieuwsgierig gemaakt!
Overigens kookt Chris bij ons, maar ja, ik wou dat ik eens een week kon hebben zoals de vrouwen waar jij over schrijft. Qua activiteiten dan, niet qua frustraties :-)

hoogmoed said...

ruilen?

monica lemmens said...

Met die vrouwen? Nou nee :-)