Beweging

Ik lees de laatste week heel veel over bewegen, beweging en bewegingen in de krant.

Het woord beweging kent verschillende betekenissen. In Wikipedea, de onvolprezen internet encyclopedie, die nu door Nobelprijswinnares Doris Lessing wordt verketterd, omdat hij je dom zou houden, en je niet leert denken en schrijven, zeker niet lange zinnen, maar die door mij veel wordt geraadpleegd, al was het alleen al als doorverwijspagina, staan vier betekenissen van het woord beweging:

• In de natuurkunde als een verplaatsing in de ruimte door de tijd,
• In de sociologie voor een groep mensen die eenzelfde, meestal fundamentele verandering nastreven,
• In de kunst als een lichamelijke verplaatsing van het lichaam, teneinde die verplaatsing te vatten in een kunstbeeld,
• In de bewegingswetenschap, psychologie en neurowetenschap de door hersenen gestuurde bewegingen van lichaam en ledematen.

Aan het woord beweging hangt een onwelriekend geurtje sinds de opkomst van het fascisme en het nationaal-socialisme. Het woord beweging suggereert iets van een golf die zijn eigen dynamiek krijgt en die niet te stoppen valt. Rita Verdonk wil het zo met haar beweging Trots op Nederland, maar of Doukle Terpstra het zo heeft bedoeld is voor mij een vraag. Volgens mij heeft hij maatschappelijke organisaties opgeroepen om zich te laten horen en heeft hij allerminst de bedoeling gehad om zelf leider, want dat woord hoort bij bewegingen, te willen worden. Daarom is hij nu ook even stil.
Wat ik nou zo gek vind, is dat de politiek zo gebeten reageert op de oproep van Terpstra. “Discussiëren”, zeggen ze “doen wij in het parlement. Dat moet niet daarbuiten gebeuren.” Was dat maar zo, dan had ik dit weblog niet hoeven schrijven. Want er wordt helemaal niet gediscussieerd in het parlement en al helemaal niet over het onderwerp dat Terpstra aanroert. Er worden in het parlement alleen maar bezweringsformules uitgesproken. Ik heb één keer gezien dat Jan Marijnissen met Geert Wilders in debat ging over het verbieden, verbranden of afschaffen van de Koran. Dat was een emotioneel debat, waar ik ademloos naar heb gekeken. Maar dat is al weer lang geleden en verder houdt iedereen zijn kaken op elkaar. Angst? Voor wie of wat?

Dus alsjeblieft geen nieuwe bewegingen. En al zeker geen nieuwe leiders. Laat het parlement zijn werk doen en als anderen zich willen roeren, doen! Maar dan niet oproepen tot een nieuwe beweging graag. Gewoon je eigen verstand blijven gebruiken en van je laten horen.