Deze maand is het negentig jaar geleden dat vrouwen het actief en het passief kiesrecht kregen. Tijd voor een feestje? Vind ik niet! Negentig jaar geleden hebben optimisten misschien gedacht dat de wereld er anders zou uitzien als vrouwen hun deel van de macht zouden opeisen. Maar zo is het niet gegaan. Vrouwen hebben de Tweede Wereldoorlog niet tegen kunnen houden en om wat dichterbij te blijven ook niet de Kredietcrisis. Er zijn wel vrouwen aan de macht, maar die maken kennelijk niet het verschil. Zijn ze met te weinig of doen ze het gewoon niet goed?!
Veel vrouwen vertalen emancipatie in erbij willen horen. Zij passen zich aan aan het mannelijk leiderschapsmodel, of maken het zelfs nog bonter. Er zijn ook vrouwen die het even proberen, maar vroegtijdig uit de boot vallen, omdat ze bij tegenwind geen middelen hebben om het roer recht te houden. De belofte van vrouwelijk leiderschap kunnen ze niet waar maken. Een paar uitzonderingen daargelaten.
Ik zag afgelopen week de cover van Vrouwenblad Opzij en schrok me dood. Het was de eerste keer dat ik Opzij onder ogen kreeg na het vertrek van Cisca Dresselhuys. Op de cover waren tien vrouwelijke topstukken afgebeeld in een afschuwelijk mannelijk kleurloos metaalgrijs. Het leken maskers van ongenoegen en frustratie. Om te laten zien hoe het eigenlijk moet, preikte binnen in het blad Ophrah paginagroot in een mooi rode japon met overweldigende glimlach.
Ben ik te somber? Onderzoek laat zien dat vrouwen wel degelijk vernieuwing kunnen brengen, als zij zich niet aanpassen, maar hun eigen geluid laten horen. Uit onderzoek blijkt ook dat organisaties met vrouwen in de top beter presteren en betere beslissingen nemen. Het gaat om leiderschap waarin meer ruimte is voor intuïtie, gevoel, inspiratie, dialoog, actief luisteren, empathie, verbinden.
De huidige economische crisis is de crisis van het mannelijk leiderschap, van de modellen, de efficiency, de cijfers, van het steeds groter. Je moet stekeblind zijn als je dat niet ziet. Er zijn weinig vrouwen in de top van de bankenwereld en als ze er al zijn, zijn ze snel verdwenen.
Het wordt tijd dat vrouwen de macht grijpen en dan niet de vrouwen die erbij willen horen, niet de metaalgrijze vrouwen van Opzij, maar vrouwen die een kleurrijk geluid laten horen. Ze zijn er genoeg, kijk om je heen!
No comments:
Post a Comment