Toezichthouders. We hebben er een heleboel in dit land. Ik noem er een paar: de autoriteit Financiële Markten en De Nederlandse Bank, die de financiële crisis niet zagen aankomen, laat staan hebben voorkomen. De Nederlandse Zorgautoriteit, die loopt aan de hand van de ziekenhuizen en de farmaceutische industrie die zij moeten controleren, de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit, Het College Bescherming Persoonsgegevens,en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.
Die toezichthouders moeten ervoor zorgen dat al die organisaties die voor de publieke zaak zorgen in het gareel blijven lopen, hun taken naar behoren uitvoeren. Een van de eerste vereiste om deugdelijk toezicht te kunnen houden is dat zo'n toezichthouder onafhankelijk is. Er is dus iets heel vervelends aan de hand als die toezichthouders falen of erger nog, aan de hand lopen van de organisaties die zij in de gaten moeten houden. Langzaam begint het in Den Haag door te dringen, dat het zo niet kan. Dat met het falen van de toezichthouders de geloofwaardigheid van de politiek op de tocht komt te staan. Jarenlang hebben ze in Den Haag boter op het hoofd gehad en nu janken ze krokodillentranen.
Gaat het goedkomen? Ik waag het te betwijfelen. Politici zijn in het algemeen zelfvoldane mensen die het systeem graag in stand willen houden en geen pottenkijkers dulden. Dat hebben ze jarenlang kunnen volhouden door vriendjes op belangrijke functies te plaatsen. Overal zie je oud politici terugkomen. Wat moet je daarmee als ze niet worden geparachuteerd?
No comments:
Post a Comment