Ik wilde iets schrijven over uitspraken van Lidewij Edelkoort, de trendwatcher. Zij gelooft dat wij leven in een boeiende tijd voor mensen die het willen zien. Ze doelt niet op de aantrekkende economie. Zij is meer van het einde aan de groei en gelukkig zijn met wat er leeft om je heen. Ze doelt op het slechten van de vermeende tegenstellingen tussen man en vrouw, jong en oud, zwart en wit, ziek en gezond, kunst en ambacht. Zo kan ik er ook wel een paar noemen, maar ik aarzel. Want deze ontwikkeling geldt alleen in de westerse samenleving, vrees ik. In kranten en op televisie zie je dat het in andere delen van de wereld heel anders is. In veel landen zijn de mannen zo bang voor de geheime krachten van vrouwen, dat ze ze massaal verkrachten en vermoorden. In heel veel delen van de wereld krijgen mensen niet eens de kans om oud te worden, omdat er aan de lopende band wordt gemoord en geplunderd of ze van huis worden verjaagd en onder erbarmelijke omstandigheden worden opgevangen in kampen. In heel veel landen is er een gigantische kloof tussen de paar mensen die het goed hebben en de massa die nauwelijks kan bestaan. In al die delen van de wereld maken mensen mooie dingen, zo mooi dat ze het zelf niet eens weten.
Dus wat moet ik met het slechten van tegenstellingen in een wereld waar je al het leed iedere avond bij je avondeten krijgt? Moet ik ze negeren of zien als een teken dat het anders gaat worden. Want het kan toch niet zo zijn dat alleen wij westerlingen sprongen voorwaarts maken. Er moet toch een tijd komen dat de ogen van de wereld open gaan en dat mensen zien wat zij verkwanselen. Om een bijdrage te leveren aan het openen van de ogen, heb ik dit weblog geschreven. Gewoon omdat ik me niet wil neerleggen bij al die ellende.
No comments:
Post a Comment