Bij nader inzien ben ik niet Charlie en niet alleen omdat ik niet kan tekenen. Ik ben niet zo moedig als de cartoonisten van Charlie Habdo, mis hun overtuiging en ben een twijfelaar. Zij zijn de gelovigen van het vrije woord. Ik van de kreet van de NCRV dat je wel alles mag zeggen, maar dat het niet hoeft. Toen ik nog jong en onbezonnen was vond ik moppen alleen maar leuk als ze het eigen gelijk op de hak namen. Jodenmoppen bijvoorbeeld verteld door Joden, waarin zij zichzelf in het spotlicht zetten. De meeste cartoons begrijp ik niet!
Spot en satire zijn al heel oud in onze samenleving. Bij de Romeinen was het een ware kunst om personen en toestanden op de hak te nemen. Satire lucht op. Maar je hebt een goed ontwikkeld gevoel voor humor en veel relativeringsvermogen nodig om satire op waarde te schatten. Daarom is het bij echte gelovigen niet in trek. Ook machthebbers hebben moeite als ze in het spotlicht worden gezet. Van Aartsen die nu ineens ook Charlie is, liep naar de rechter over een spotprent.
Als de overtuiging flinterdun is, is de angst nabij. Angst kun je wegnemen als je met de ander de dialoog aangaat. Ik blijf geloven in de macht van het woord en de liefde. Maar gebruik het zorgvuldig.
No comments:
Post a Comment