William Kentridge: If we ever get to heaven

If we ever get to heaven luidt de intrigerende titel van de expositie van werk van William Kentridge in het Eye Filmmuseum. William Kentridge is een kunstenaar uit Zuid Afrika die uitdrukking geeft aan zijn visie op onze wereld in tekeningen, animatiefilms en installaties. Kunst die reflecteert, ageert en je aan het denken zet. Kunst die gebruik maakt van algemeen menselijke emoties. Ook het beladen verleden van zijn vaderland houdt hem voortdurend bezig. In Eye zagen we More Sweetly Play the Dance, een animatie film geprojecteerd op een 45 meter lang fries, waarin een stoet aan bizarre figuren aan ons voorbij trekt op de klanken van een bijna vals klinkend fanfareorkest. De absurditeit van het leven is herkenbaar in verschillende figuren. Ook in de opstelling die we erna bekeken, I Am Not Me and The Horse is not mine. Een opstelling met filmbeelden geinspireerd op het verhaal De Neus van Gogol.

Een keer in de zoveel tijd ga je naar een voorstelling of muziekuitvoering concert die een onuitwisbare indruk op je maakt. Voor mij zijn dat Cafe Muller van Pina Bausch, La Grande Duet van Oestwolskaja, de film Dood in Venetië van Visconti en het boek Moby Dick. Daar kan ik dus nu aan toevoegen de animaties van William Kentridge. Over Antigone met Juliette Binoche aarzel ik nog.