Actie voor Behoud van de Kunstpicknick!

Lenie Bos schildert het commentaar op de woordenwisseling in het Kunstcafé. De foto is van Susan Karsten.

Heeft het iets opgeleverd de woordenwisseling over kunst en cultuur in het Kunstcafé. Ik had er met spanning naar uitgekeken en toen ik op mijn fiets in de donkere nacht naar huis reed, had ik veel om over na te denken. Kunnen we echt de Wilhelminaschool in het Oude Dorp redden, er ateliers in vestigen en het ook een functie voor de buurt geven? Waarom wilde Bert Rebel van het CDA niet zeggen waarom zijn partij wil bezuinigen op de Kunstuitleen en De Boerderij? Waarom weet Marian Rebel van Dorpsbelangen Huizen niet dat ateliers in het NHK vanwege de hoge huurprijzen niet haalbaar zijn, tenzij de gemeente flink subsidieert, en dat het behoud van de Krachtcentrale een lieve duit zal kosten.

Maar ik was ook boos. Als het waar is dat er dit jaar geen Kunstpicknick zal zijn, je kan het je toch bijna niet voorstellen - gebeurt er waar ik al bang voor was. Door al het geroep over die idiote evenementenweek in juni gooien we nu weg wat van waarde is. Waarom niet koesteren wat goed is en kijken hoe je het kunt versterken. Maar niet "roept u maar" en we zien wel wat we ermee doen. Wat doet die Stichting Marketing Huizen eigenlijk! En waarom hebben we in De Boerderij niet harder geprotesteerd. Waarom waren al die Kunstenaar in het Kunstcafé zo braaf en lieten ze spreekstalmeester Michiel de kastanjes uit het vuur halen. Was het toch weer een bijeenkomst van oude getrouwen?

Ik wil een Actie voor Behoud van de Kunstpicknick. Wie doet er mee!!!

Voor en van Fanny

In de bedding
van je heupen wil ik slapen
door de hemel van je
ogen bedekt

je voeten zijn ver en toch
behoren ze bij je als een
vlieger zijn ze opgelaten
in een zomerdag

ik woon
in een ander huis; soms
komen we elkander tegen
ik slaap altijd zonder jou
en wij zijn altijd samen.

Hans Lodeizen



Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.


Hans Andreus

geheim

Ineens hebben we een nieuwe burgemeester in dit dorp. Een tijdje geleden zei Carel Bikkers, vice voorzitter van de raad, voorman van de VVD en onderkoning van Huizen (volgens Victor de Koninck) nog dat het niet nodig was, dat het teveel zou kosten en dat de luitjes op het gemeentehuis het zelf wel kunnen. Maar partijgenoot van Carel B. Elisabeth Post, die tijdelijk commissaris van de koningin is van Noord Holland wilde het anders. Huizen kan niet zonder burgemeester, vond zij kennelijk en toen zij een partijgenoot voorstelde, ging Carel B. ook om. VVD'ers onder elkaar? Het lijkt er op, want zowel CDA'er Jaap van As als PvdA voorman Maarten Hoelscher wisten van niets.

Deze week stelde de Huizer Courant de nieuwe burgemeester voor. Leuk verhaal, vooral als we lezen dat hij wel houdt van het werpen van een steen in de vijver. Als die steen maar niet als een boemerang terug slaat. Ik ben benieuwd of vanaf volgende week de krant weer vol zal staan met vragen over de kosten. Laten we zeggen dat na de verkiezingen van 3 maart a.s. gezocht gaat worden naar een nieuwe echte burgemeester en dat die zoektocht een maand of zes zal duren dan betekent dit toch weer een kostenpost van ca. 10 maanden een burgemeester salaris. Er zijn mensen in dit dorp die beter kunnen rekenen dan ik.

Ik neem aan dat raadsleden Carel B. nog wel gaan vragen naar de achtergronden van zijn draai en dat wij daar als meebetalende burgers nog wel iets over horen. Niet alles kunnen ze geheim houden op het gemeentehuis, legde Professor Elzinga uit in diezelfde Huizer Courant.

Lijsttrekkersdebat Huizen

Ik heb de verkiezingsprogramma's gelezen, de stemwijzer ingevuld en ik weet wat ik 3 maart ga stemmen. Toch ging ik vol verwachting naar het lijsttrekkersdebat in het gemeentehuis om te horen of de heren en dames politici wat concreter zouden worden over hun bedoelingen met dit dorp.

Voor de pauze was het een saaie avond. Er waren drie grote thema's voorbereid door groeperingen uit de samenleving. Dat lijkt spannend, maar niet als die groeperingen oude bekenden zijn van de dames en heren aan tafel. Dan krijgt zo'n debat een hoog ons-kent-ons gehalte en kijk ons nu eens leuk zijn. Gelukkig deden de jongeren van Rumoer, die na de pauze kwamen, hun naam eer aan en lieten zij de Huizer politici niet wegkomen met flauwe en vage antwoorden over fietspaden, rookverboden e.d.

Vanmorgen vroeg ik me af wat wegblijvers hebben gemist? De confrontatie tussen VVD leider Bikkers en de rest van de raad over de aanpak van eenzaamheid bij ouderen. Stoppen we "ze" in een huis vol met moderne apparatuur (VVD) of zorgen we dat "ze" kunnen deelnemen aan de samenleving als ze dat willen. Bikkers deed wel meer forse uitspraken. Het gat in de Keucheniusstraat wordt niet gevuld, zegt hij, omdat de projectontwikkelaars niet willen en de gemeente geen machtsmiddelen kan inzetten. Maar eigenlijk wil hier niet meer over Bikkers schrijven, omdat hij al heel veel ruimte kreeg van debatleider Victor de Koninck.

Eigenlijk heb ik niks concreets gehoord waarvan ik blij word. Janny Bakker vindt dat er al zo veel is bereikt in Huizen en noemde Het Nautisch Havenkwartier en het toeristisch beleid. Het een is er gekomen ondanks de politiek en het ander is louter papier. Eigenlijk vond ik de nieuwe leider van de PvdA Maarten Hoelscher het meest verfrissend. Hij weet waar hij over praat en gunde het CDA hun fietsenplan.

Gaat er nu veel veranderen in Huizen? Ambitie is er genoeg. Nu elkaar nog vinden op oplossingen. Het zal nodig zijn in deze tijden van krimp. Duurzaamheid is niet aan de orde geweest in het debat, terwijl daar veel te winnen valt.

gemeenteraadsverkiezingen

Morgen over twee weken mogen we naar de stembus om voor de komende vier jaar onze dorpsraad te kiezen. Ik vind het belangrijke verkiezingen, omdat de dorpsraad beslist over de inrichting van mijn directe leefomgeving. Ik begrijp mensen dus niet, die de toekomst van het dorp laten afhangen van landelijke politici. Met die achtergrond keek ik gisteren naar het NOS verkiezingsdebat. Wat zouden Wilders, Rutte, Halsema, Bos vertellen over mijn dorp Huizen, de stad aan het water in 't Gooi!

Niks dus. PVV, CDA en VVD lieten weten dat gemeenten niet de OZB mogen verhogen, maar moeten snijden in subsidies en in de bureaucratie. Het eerste betekent minder geld voor sportclubs, theater, museum, bibliotheek, het tweede minder ambtenaren. Gerommel in de marge of grabbelen in de ton die niet van jou is. Op die manier vind je niet de € 34 miljard bezuinigingen die nu genoemd worden. Overigens weet ik uit mijn ambtelijke ervaring dat de soep nooit zo heet gegegeten wordt als ze opgediend wordt.

Ik ben dus met veel interesse gedoken in de partijprogramma's van de lokale partijen die in Huizen meedoen. Hier geen PVV en ook geen SP. Ik heb veel "voorzichtigheid" en "mitsen en maren" gelezen en een ontstellend gebrek aan visie en durf. Veel programma's lijken op elkaar in het napraten in dezelfde vage en wollige kreten. "Als het kan" moet de verbinding tussen haven en Oude Dorp aantrekkelijk worden. Nergens staat hoe! En dat is nou juist zo interessant nu BNI blijft zitten en er een groot en massief LIDL kantoorgebouw aan de andere kant komt.

Natuurlijk willen alle partijen de mooie panden in de oude dorp behouden, "als het kan" en als de eigenaren willen meewerken. Maar afdwingen willen de politieke partijen niet. En het goede voorbeeld wil de gemeente niet geven. Hoe het nieuwe winkelcentrum in de Keucheniusstraat eruit gaat zien, laat de gemeente over aan de projectontwikkelaars. Stel je voor dat je je vingers brandt. En er is geen partij die niet vindt dat Huizen veiliger moet worden.

Als je zo flink doorredeneert hebben we het grootste deel van de politici niet nodig in dit dorp. En dat is nog eens een flinke bezuiniging. En als je dan nog een stap verdergaat en je maakt van 't gehele Gooi een stad van rond de 250.000 inwoners scheelt dat een fors bedrag aan salaris voor wethouders, raadsleden en topambtenaren. Dan mogen wij gewoon naar de bibliotheek, naar sportverenigingen, genieten van kunst en cultuur en hoeven de lasten ook niet omhoog! Wie durft de bal op te gooien.

Egypte (3) - het eeuwig leven

Ra:

“Ik weet: voor hem, voor mij, voor hen met mij
Gaat eens het einde als een afgrond open;
Maar als ik, omziend, van hun lichte rij
’t Begin verdwenen vind, kan ik soms hopen
Te bouwen aan de eeuwigheid voorbij.”

Ligt in deze prachtige regels van J.J. Slauerhoff niet verborgen de achtergrond en oorzaak van de overweldigende toeristische belangstelling van de moderne westerse mens voor deze zo gesloten cultuur?

Egypte (2) - Abbas

Abbas was onze Egyptische gids, die ons zo heeft laten genieten van de kunstschatten van het Oude Egypte. Dat "Oude" benadrukte hij keer op keer en wij zijn er helaas niet aan toegekomen hem te vragen naar de relatie tussen het Oude Egypte en het moderne. Ik betwijfel trouwens of hij op de vraag een antwoord had gegeven. Weliswaar noemde Abbas ons "zijn vrienden", maar het was vanaf het moment dat hij ons van het vliegveld haalde duidelijk dat hij de regels bepaalde.

Onze groep moest aan hem wennen en hij aan ons. Abbas betekent leeuw. Hij deed erg zijn best om een vriendelijke te zijn, maar dan moesten we hem wel zonder mitsen en maren volgen. Dat is voor een groep Nederlanderse toeristen niet vanzelfsprekend. Het wilde dus wel eens botsen. En dat was niet gemakkelijk, omdat deze Egyptische man niet wilde discussieren en al helemaal zijn eigen belang niet kon relativeren.

Op een morgen was hij zelf te laat. Hij had ons ontboden voor een vroeg vertrek om zeven uur, maar op dat tijdstip waren wij er wel en hij niet. Toen hij kwam opdagen begroette hij ons op zijn gewone manier, meldde dat ons weer een hele mooie en interessante dag te wachten stond en liet ons in het ongewisse over zijn vertraging.

En toch was Abbas een goede gids. Hij wist veel, kon het goed brengen en sprak vlekkeloos Nederlands met een aangename zachte Arabische keelklank. Alle goede Egyptische gidsen hebben een gedegen opleiding gevolgd aan de Universiteit van Cairo en spreken de taal van de bezoeker. Abbas sprak niet alleen Nederlands. Hij leerde ook nog Zweeds.

Aan het einde van de week waren wij aan hem en hij aan ons gewend. Hij had vakantie, vertelde hij en wij vonden dat een goede gelegenheid om zijn vrouw en kinderen te helpen. "Dat vindt mijn vrouw niet leuk" zei hij en lachte er verlegen bij. Bij het leren van de Nederlandse taal moet hij ook iets opgestoken hebben van onze leefstijl. Eens vroeg hij of wij allemaal "feministen" waren. Zelfs de mannen in de groep knikten ja.

Egypte!

We zijn terug van een achtdaagse Egypte reis en hebben koffers vol indrukken mee teruggebracht. Niet alleen van de prachtige grafkelders en tempels vol kunstschatten, maar ook van het volk, dat leeft in een land vol culturele rijkdom dat ladingen toeristen trekt, waar het geen weg mee weet. Dat leidt tot een vorm van massatoerisme, wat een klein deel van de Egyptenaren stinkend rijk maakt en de rest van het volk in grote armoede achterlaat. De Egyptische regering probeert de werkgelegenheid te stimuleren, maar het lukt niet.

Ik ga er hier natuurlijk iets over vertellen, maar het is echt te veel om het in een keer te doen. Dus eerst maar eens een kort verslag van onze reis.

We zijn gevlogen naar Luxor, volgens onze Egyptische gids, die vloeiend Nederlands sprak, de stad met de grootste hoeveelheid monumenten ter aarde. De Egyptische regering is in ieder geval van plan om van de stad een groot openbaar museum te maken, waarvoor alle huizen, winkels, openbare gebouwen, en hotels moeten wijken. Die worden successievelijk afgebroken en verplaatst. Alleen moskeeën en Koptische kerken worden gespaard, omdat ze voor de hedendaagse Egyptenaar heilig zijn.

We bezochten de Vallei der Koningen, de veel kleinere vallei der koninginnen - op het verschil tussen mannen en vrouwen in het vroegere en hedendaagse Egypte kom ik vast nog terug - de tempel van de vrouwelijke farao Hatsepsoet, de tempels van Karnak en Luxor en het Luxor museum met prachtige beelden uit het oude Egypte.

Vervolgens reisden we op een Nijlcruisestomer naar Edfu en Komombo om daar ook tempels te bekijken; door de woestijn naar Aboe Simbel en weer terug over de Nijl naar Luxor. We zagen de zwaarbewaakte Aswandam en het Nassermeer, en een granietgroeve met de onafgemaakte Obelisk. We kregen uitleg over het bouwen van tempels en het oprichten van Obelisken. En we begrepen steeds minder van alle wonderen om ons heen.

We hebben steenhouwers bezocht, parfumeriemakers, papyruskunstenaars en goudsmeden. We hebben gevaren op een feluca, een nijlzeilschip zonder motor. We hebben geen rondrit gemaakt in een koets met paard ervoor en ook niet op een drommedaris gezeten. Dat werd ons iets te gek.

We zullen weken nodig hebben om alle indrukken de juiste plaats te geven. Daar gaan we de tijd voor nemen. U hoort van ons.