Thursday, June 03, 2010

Ani Avramova

Gisteren togen Ger en ik naar de bibliotheek voor het pianorecital van pianiste Ani Avromava. Twaalf stukken van Chopin, omdat het Chopinjaar is. Gelukkig waren voor deze gelegenheid alle stoelen bezet. Wat een genot, wat een talent, wat een gave en welk een prachtige muziek. Je zou willen dat deze pianiste veel meer te horen is.

Vorige keer noemde ik het talent van Ani wat oneerbiedig een krent in de pap. Ik bedoelde er serieus mee, dat je kwaliteit moet koesteren, in the spotlight moet zetten, een podium moet geven. De bibliotheek was omgetoverd tot een kleine, sfeervolle concertzaal. Het publiek luisterde ademloos. Zo'n talent geeft de Huizer Kunst- en Cultuurweek, kunnen we trouwens niet een poëtischer naam vinden, glans.

Deze avond stond Ani geprogrammeerd naast een concert van De Gooise Operette in de theaterzaal van De Graaf. Daar was ook veel moois te horen. Maar ook hiervoor was het publiek niet in grote getale opgekomen. Hoe kan het toch dat dezelfde Operette in 't Spant in Bussum drie avonden een volle zaal trekt, terwijl in ons schone dorp er niet meer komt kijken dan een mug en een paardentand. Moeten Huizer nog kunstwarm gemaakt worden?

Dan moeten we het anders doen. Dan moeten we serieus kiezen. Willen we in zo'n week aardig vermaak en voor ieder wat wils, of willen we Kunst met een grote K? Het kan zelfs samen, als je maar helder programmeert! Dan is er een KUNSTweek met een tweetal spetterende concerten, waarvoor iedereen die van muziek houdt wil uitlopen. Een aan het begin van de week en een aan het einde. Daartussen kunnen allerlei kunstactiviteiten worden georganiseerd met voor ieder wat wils. En alsjeblieft laat de Kunstpicknick terugkomen!

1 comment:

Maarten said...

Nel, dank voor je mooie woorden over Ani. Zij stelt dit zeer op prijs.
Ach ja prijs, misschien is het een aardige prijsvraag, bedenk een 'schone' naam voor het festival. En voor het overige, je weet dat al daags na de bekendmaking van een kunst- en cultuurfestival een reeks aan plannen zijn geformuleerd. Daar is niets, maar dan ook helemaal niets mee gedaan, behalve de badinerende reactie: 'wat een boel creativiteit', alsof je tegen een bakker complimenteert met een winkel vol brood.