De Wereld op zijn kop

Toen gisteren even over vijven het bericht kwam dat Mubarak eindelijk was afgetreden, sprongen de tranen me in de ogen. Wat een overwinning voor al die jonge mensen op het Tahirplein, die deze omwenteling in gang hebben gezet en die hebben volgehouden. Wat een kracht wat een vitaliteit wat een geloof in eigen kunnen.

In Egypte vindt een sociale revolutie plaats met hulp van sociale media, weblogs, Twitter en Facebook. Egypte heeft al sinds een jaar of vier een blogtraditie opgebouwd. Jonge Egyptenaren doorbreken in hun blogs het informatiemonopolie van het bewind. Naast de officiële staatsinformatie verspreidde zich zo het soort informatie dat mensen herkenden als hún werkelijkheid.

De wereld zal nooit meer worden wat die was. Daar gaan we. Eerst was er Wikileaks dat de gevestigde orde kraakte, nu deze machtige en overweldigende volksopstand die over de hele wereld is te volgen. Misschien is dat wel de reden dat de oude machthebbers niet hebben ingegrepen.

De opstand werd gedreven door het verlangen naar vrijheid, waardigheid en economische gerechtigheid. Dat was even wennen voor de Westerse media, die er rechtstreeks politieke motieven achter zochten en allerlei doemscenario's schetsten met als thema's Israël, Christenen, Islamisering en het Suezkanaal. In plaats van de gebeurtenissen op het plein te volgen, kregen we de praatprogramma's waarin zuurpruimen van allerlei gezindten ons op de gevaren wezen. Gelukkig leven er Egyptenaren in ons land die ons bij de les kunnen houden. Het is hun revolutie. Ons past toekijken en vooral moreel steunen. Nu kunnen we eindelijk eens laten zien hoe democratisch we zijn.

De betogers vragen een menswaardige en rechtvaardige samenleving en roepen op tot dialoog. Geen enkele beweging of partij claimt het leiderschap. De macht is nu aan het leger. Dat zal het voortouw moeten nemen bij het organiseren en garanderen van democratische verkiezingen. Er is nog zo'n land in de Arabische wereld waar het leger jarenlang die rol heeft vervuld.