Voor wie het nog niet opgevallen was, wij zijn een poosje weggeweest. Zes weken op het land in Frankrijk. Kun je doen als je met pensioen bent. We vertrokken de zaterdag voor Pasen en reden via Rita, Dik en de kleine Olivia in Melay. Dat ligt halverwege in de Haute Marne. Vader, moeder en kind maken het goed. Eerste Paasdag vervolgden we onze reis met de laatste zeshonderd kilometer. Toen we bij Valance van de grote weg het Massif Central opdraaiden steeg de spanning net als alle andere keren. Hoe zou het huis erbij staan?
Na vijftig haarspeldbochten waren we boven en zagen we dat de natuur nog verder was dan in Nederland. Om half vijf zetten we de auto voor het huis. De blauwe regen bloeit, riepen we! Nog niet eens voluit, maar wel kleurrijk en welriekend. Mooi zo, die is aangeslagen. Toen ik nog eens goed keek, kreeg ik spijt, dat we hem in het begin niet beter hebben gesnoeid. Nu is de hoofdstam al aan de onderkant vertakt en dat vind ik eigenlijk niet zo fraai. Ook de rozen waren flink gegroeid, zowel aan de voorkant als aan de achterkant van het huis. Sommige staan zelfs al dik in de knop. Verder kon ik met voldoening constateren, dat ik de strijd met het onkruid en de buren gewonnen heb: het perkje stond er fraai bij. De klimroos, die ik vorig jaar heb gezet,is dun, maar hoog. En de andere rozen waren stevig. De alpenkorenbloemen stonden zelfs al in de knop, net als de hortensia die de buurvrouw vorig jaar nog betitelde als "mauvais herbes". Ze weet niet beter. De buren zelf zijn er gelukkig niet. Die maken altijd erg veel herrie en dat past niet zo in het leven op het land. Patrick, de fruitbroer rechts naast ons, is er gelukkig nog wel en ook vrouw en kind. Een tweede is niet gekomen. Die komt misschien ook niet meer. Youn kan van de zomer met de kleine meid spelen, denkt Ger. Ze is wel wat groot voor hem, vrees ik. Maar wie weet, hij is mans genoeg.
Bij de andere buurman, de geitenboer, zijn ze nog steeds aan het bouwen. De schuur voor de spannende seances is klaar, maar nu zijn ze aan een nieuw project begonnen. Later hebben we gehoord dat het een gites moet gaan worden. Maar het zal nog wel even duren. Kritische factoren zijn geld en tijd. Als die er niet zijn, ligt het werk stil. Maar de geiten zijn er nog en het bedrijf bloeit.
Het huis bood een wenkend perspectief. Hier konden we het wel zes weken uithouden.
No comments:
Post a Comment