Een mevrouw waar je U tegen zegt

Jelle Brandt Corstius, tweede jaars gastheer van Zomergasten, had tevoren geen afspraak gemaakt met zijn gast van afgelopen zondag over het tutoyeren. De hele avond heeft het hem dwars gezeten. Hij was al op weg met "U", toen hij haar vroeg wat zij wilde. Na wat heen en weer gepraat, besloten ze elkaar te tutoyeren. Hij kwam er tijdens de uitzending achter, dat ze daar iets te groot voor was. Overigens heeft zij er geen last van gehad. Zij lachte minzaam bij het geschutter van haar jonge gastheer.

Het was een echte Zomergastenavond zoals die oorspronkelijk bedoeld is. De fragmenten leren ons de gast kennen. Net zoiets als "toon me uw boekenkast en ik weet wie u bent". Deze minzame, erudiete mevrouw, die zo duidelijk kan uitleggen waar de Raad van State voor bedoeld is, houdt van mensen die een droom koesteren. Ze begon met een fragment uit Fitzcarraldo van Werner Herzog over Brian Sweeney Fitzgerald oftewel ‘Fitzcarraldo’. die bevangen is door het idee een operahuis te bouwen in zijn Peruaanse woonplaats Iquitos, zodat de grote operazanger Caruso daar ooit eens zou kunnen optreden. Haar keuzefilm was even verrassend, namelijk de omstreden Pasqualino Settebellezze, oftewel Seven Beauties uit 1975. Een waagstuk over wat men bereid is op te offeren om te overleven.

Dit is Zomergasten zoals ik het graag zie. Een gast die iets te vertellen heeft, die me aan het denken zet, met fragmenten die me verwonderen. En een interviewer of gastheer die niet in de weg zit.