Wednesday, October 12, 2011

Als je niets te zeggen hebt

In de lange voorjaarsvakantie in Frankrijk las ik De Koning Buigt de Koning Moordt van Herta Müller. Niet een gemakkelijk boek, want een geladen boek. Ieder woord is op een goudschaal gewogen en je kunt de essays alleen begrijpen als je de tijd ervoor neemt. Dat heb ik gedaan, maar zelfs nu nog weet ik niet wat de titel precies betekent. Dit mag de lezer opvatten als een oproep om me uit de droom te helpen. Er zijn vast wel Herta Muller genieters onder de lezers van dit weblog. De Koning Buigt de Koning Moordt. Gaat het soms om onkenbaarheid?

Herta Muller vindt dat je beter je mond kunt houden als je niets te zeggen hebt. Haar oproep wordt slecht verstaan, bedenk ik me keer op keer, als ik naar de televisie kijk. Wat wordt er oeverloos veel gepraat en weinig gezegd. Gisteren keek ik naar Gerd Leers in Pauw en Witteman die kwam uitleggen wat hij wel gezegd, maar niet bedoeld had of omgekeerd. Zou zo'n man zich niet schamen? Of heeft hij geen vrouw of kinderen die hem tot de orde roepen?

Kennelijk bestaat in de politiek, en die strekt zich helaas verder uit dan Den Haag, het foute idee dat je populariteit afhankelijk is van het aantal woorden dat je spreekt. In mijn ambtelijke carriére riep een van de wethouders die ik diende, dat hij niet in de politiek was gegaan om zijn mond te houden. Maar had zijn moeder hem niet eerst tellen kunnen leren. Mijn moeder zei altijd, tel tot tien voordat je iets zegt. Nu ik dat doe, besluit ik het het zwijgen ertoe te doen.

1 comment:

flater said...

De titel luidt in het Duits Der König verneigt sich und tötet. Zo is die veel begrijpelijker.