Vertrouwen in de dokter

Tot nu aan toe ging alles goed, maar deze week raakte mijn vertrouwen in de medische stand ernstig geschokt. Eerst was daar die dokter Tulleken, die omdat hij De Familie kent van die Prins die in coma ligt, dacht dat hij vertrouwelijke informatie met ons moest delen. En nu is er dat ziekenhuis dat mijn privacy niet meer wil garanderen.

Gelukkig is er voor het laatste een meldpunt waar ik mijn klacht kan deponeren. Nee, wees niet bevreesd, er is mij niets overkomen waardoor ik op de eerste hulp van het VUMc terecht ben gekomen. Mijn privacy is niet geschonden, maar ik wil het in de toekomst wel graag zo houden. En dat is lang niet zeker, als ik de mannen mag geloven die gisteren bij Nieuwsuur recht probeerden te praten wat krom is. Nota Bene, als ik bij mijn huisarts kom en die heeft een stagiair die iets moet leren, wordt mij al bij het maken van een afspraak om toestemming gevraagd. Maar als ik een ongeluk krijg en voor behandeling vervoerd wordt naar het VUMc, kan ik overvallen worden door een mannetje van een televisieproductiebedrijf dat op een monitor heeft gezien dat ik een interessant geval ben, bijna dood of ernstig beschadigd, met de vraag of ik gefilmd mag worden. Ziek, zwak en misschien nog wel erger moet ik dan direct weten wat dat betekent. Alsof ik geen andere dingen aan mijn hoofd heb op dat moment.

Ik ga dus het VUMc op voorhand laten weten dat ik niet, never, nooit toestemming geef om op welke manier dan ook mee te werken aan films, romans, docu´s waarmee het VOMc mijn zorg wil verbeteren. Misschien begrijpen ze dit ook niet en is het beter opname in het VUMc uit te sluiten.