Mijn Zorgplan

Deze week was er een advies van de Raad van de Gezondheid: de overheid gaat niet meer voor u zorgen als u oud wordt; dat moet u zelf doen. Het advies luidt dat iedereen maar beter nu meteen een zorgplan kan maken. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Een goed zorgplan heeft twee kanten: wat kan ik voor anderen betekenen en wat kunnen anderen voor mij betekenen. Niet eenvoudig in een geïndividualiseerde samenleving waar vooral geldt: "hoe houd ikzelf mijn hoofd boven water?"

De Raad van de Gezondheid adviseert ons om op tijd een zorgplan te maken, zodat je kunt sparen en later niet voor verrassingen komt te staan. Braaf als ik ben, ging ik meteen aan de slag. Waar begin ik? Eerst op zoek of ik een format kan vinden. Een tijdje geleden propageerde Dick Swaab het maken van een Outbox, die je wensen moet bevatten voor het einde van het leven. Daar kon ik me wat bij voorstellen. Dood is immers dood. Maar dit is veel lastiger. Voor die Outbox bestond een heuse website. Ik nu op zoek op Internet naar het zorgplan. Op de website van Vilans, het kenniscentrum voor Langdurige zorg, kan ik zo waar iets vinden over Zorgplannen. Het fenomeen bestaat dus al. Maar wel in beperkte zin. De zorgplannen van Vilans gaan uit van het gegeven dat bekend is aan welke chronische ziekte de patiënt lijdt (of diabetes, of COPD, of iets anders, nooit samen). De onbekendheid van de toekomst lijkt me nou net het probleem voor het zorgplan voor ouderen. Want waar moet ik rekening mee houden. Een paar van die vragen:

Wat kan ik allemaal niet krijgen? Naast al die chronische ziekten is er nog wel meer wat mijn oude dag lastig kan maken.
Ben ik morgen dood of heb ik nog een jaar of twintig te leven? Wel een verschil.
Blijft mijn partner bij me of moet ik rekening houden met een leven alleen?
Hoe staat het met de gezondheid en de levensverwachting van mijn vrienden?

Ik kan er nog wel meer verzinnen. U vast ook wel.