Des Hommes et Des Dieux - gemist

Gelukkig zijn er nog films op televisie en is het niet alleen geschetter en getetter. Gelukkig hebben wij een DVD apparaat dat ook opneemt, zodat we films en programma's die ''s nachts worden vertoond op kunnen nemen. Zo konden we gisteren op tweede paasdag stil genieten van Des Hommes et Des Dieux, een film uit 2010 over een groep monniken in Algerije die steeds verder in het nauw wordt gedreven door de burgeroorlog die om hen heen woedt.

De film was in 2010 een groot succes, maar wij hebben hem gemist. Des hommes et des dieux vertelt de waargebeurde geschiedenis van acht broeders, die lid zijn van de orde van Cisterciënzers en leven temidden van de lokale gemeenschap in het Atlasgebergte in Algerije. In Algerije bevechten in het midden van de jaren negentig regeringstroepen en rebellen elkaar om de macht en vechten hun strijd over de hoofden van het gewone volk. Wat dat betreft is er nog niets veranderd. De monniken die het houvast zijn voor de bevolking van het dorp worden door beide vechtende partijen beschouwd als de vijand. Ze krijgen herhaalde waarschuwingen te vertrekken. Maar voor de monniken is dat een dilemma; ze hebben een gelofte afgelegd toen ze het klooster betrokken, en ze willen de plaatselijke bevolking die geen uitwijkmogelijkheid heeft, niet in de steek te laten. Hun twijfel en angst worden prachtig in beeld gebracht. Zij zingen mooi en spreken poëtische teksten. Het einde is onontkoombaar, omdat zij alleen trouw kunnen zijn aan hun gelofte.

De film voldeed geheel aan onze behoefte aan stilte, aandacht en rust en prachtig acteerwerk, zoals dat alleen in Franse films kan. (Amour gezien?) De film begint ook zo veel belovend met een gesprek tussen een jonge dorpsbewoonster en een oude monnik. Zij vraagt hem of hij weet wat echte liefde is. Dat weet hij. Als de ander je ontroert, antwoordt hij.

Dat de film raakt aan een open zenuw in de samenleving - het gewelddadig terrorisme in naam van de godsdienst - zegt ons niet meer zoveel. Dat is van alle tijden en we zien dat iedere avond op het Journaal. Wat ons veel zegt is de keuze waar de monniken voor staan. Staat God of het individu voorop bij hun keuze? Als ze besluiten te blijven, doen ze dat vooral wegens hun religieuze roeping. Tegenover het blinde fanatisme van militairen en terroristen staat het even rechtlijnige vertrouwen en geloof in God. Zonder dat is er voor hen geen leven. Zij blijven dus met een voorspelbare afloop. Dat laatste is treffende in beeld gebracht met de mannen die worden weggeleid in een koud sneeuwlandschap.

Geef ons meer van deze films.