De giganten in dit verhaal zijn de Rabobank, Ziggo en de Politie. Wij zijn de dreumes. Het begon op een vrijdagmiddag tegen een uur of vijf. Ik was net thuis van een vermoeiende dag therapie. De telefoon ging. Ik nam op. Aan de andere kant van de lijn vroeg een vriendelijke mevrouw van de Rabobank naar mijn partner. Die was er niet. Ik vroeg of er iets aan de hand was, maar dat kon ze niet zeggen. Ze zou na het weekeinde terugbellen. De volgende morgen constateerden wij dat er iets vreemds was gebeurd op de rekening van mijn partner bij de Rabobank. Er was een fors bedrag van de spaarrekening overgeboekt naar de rekening-courant en dat was vervolgens naar een vreemde rekening weggeschreven. Paniek in de tent. Wij waren dus het slachtoffer geworden van computercriminaliteit. Wat nu?
Wij bellen met het regiokantoor van de Rabobank. Zij konden alleen de pinpas en de rekening blokkeren, maar verwezen ons naar de afdeling fraude voor de rest van het verhaal. Die stuurden ons een handleiding om een eventueel virus van de computer te verwijderen met de waarschuwing dat het een lastige klus was. Te lastig voor ons ondanks twee dure virusscanners. Dus brachten we de besmette computer naar jonge computerspecialisten. Die verwijderden een Trojaans paard en nog wat andere rotzooi, zodat we veilig konden internetten. Dat probleem opgelost, dachten we. Nu het geld nog.
Op maandag belden we het regiokantoor van de Rabobank of er al iets bekend was over de verkeerde boeking. Dat konden ze niet zeggen. Ze hadden het in handen gegeven van de afdeling fraude van het hoofdkantoor en die mochten ze klaarblijkelijk niks vragen. Gewoon afwachten, zeiden ze. Dat deden we. Wat moesten we anders. Ergens midden in die week hoorden we van het regiokantoor dat we een nieuw pasje konden halen. De rekening was blijkbaar gedeblokkeerd. De overschrijvingen waren gecorrigeerd. Wat er was gebeurd vertelde het verhaal niet.
Problemen opgelost? Nee hoor. Twee weken laten op zaterdagmorgen lag er een brandbrief van een andere Gigant, kabelbedrijf Ziggo, in de brievenbus. Hun beveiligingssoftware had een Trojaans paard gedetecteerd op een van onze computers. Zij maanden ons het te verwijderen, waarschuwden dat dat niet eenvoudig zou zijn, en dreigden dat zij ons zouden afsluiten als we in gebreke zouden blijven. Gratis kregen we nog een goede raad: om dit probleem in de toekomst te voorkomen, moesten wij hun beveiligingssoftware installeren. Van verbazing heb ik de brief even terzijde gelegd. Waarom kunnen zij wel detecteren en niet verwijderen? Hoe komt het dat het Trojaanse paard ontsnapt is aan het oog van de Beveiligingssoftware van Ziggo die al heel lang onze computers moet beveiligen. Ik heb de vragen aan Ziggo gesteld in de hoop dat ze niet te lastig zijn voor hen.
Nu nog de politie! De Rabobank vindt dat wij aangifte moeten doen bij de politie, hoewel niemand ons kan vertellen wat er is gebeurd. Vanmorgen hebben we telefonisch een afspraak gemaakt met een mevrouw van de regiopolitie. Het gesprek gaat wel twee(!) uur duren, waarschuwde ze. Hebben ze bij de politie niet ergens een landelijk werkend team om computercriminaliteit aan te pakken? Zouden die dan niet beter de informatie kunnen verzamelen. Of geldt hier ook weer dat ze eigenlijk niet weten waar ze moeten beginnen?
Wij werken braaf mee, hoewel we niet denken dat het ons iets dichter bij de oplossing zal brengen.
No comments:
Post a Comment