Wednesday, January 15, 2014

Tachtig is genoeg

Met groeiende ergernis volg ik de jubelverhalen over het ouder worden. Ik ben een ervaringsdeskundige en ik kan u verzekeren dat het lang niet altijd meevalt. Afgelopen jaar verloor ik een vriendin die net de vijfenzestig niet haalde, omdat het leven te ingewikkeld was en een andere vriendin wacht op het einde in een verpleeghuis, waar te weinig handen aan het bed zijn. Geen ideale omstandigheden om oud te worden. In de ratrace die het leven voor velen is geworden ligt de lat nu bij honderddertig. Maar je moet er wel iets voor doen om die leeftijd te bereiken, bijvoorbeeld dagen doorbrengen in de sportschool, of je lijf aldoor laten oppeppen. Dan heb je er ook iets voor. Althans dat beloven die toekomstvoorspellers.

Ik kan me bij een leven van honderddertig niets voorstellen, maar daar gaat het me niet om. Het gaat me vooral om de kortzichtigheid. Als we er nu eerst eens voor zorgen dat gewone mensen die netjes leven gelukkig en fatsoenlijk tachtig kunnen worden. Tachtig is echt al een hele prestatie voor een gewoon mens. Waarom zouden er anders zoveel antidepressiva geslikt worden en zijn onze zorgkosten zo hoog. Uit enquêtes zou blijken dat veel tachtigers gelukkig zijn. Het zij ze van harte gegund. Uit enquêtes blijkt ook dat jonge mensen absoluut niet langer willen werken dan tot hun vijfenzestigste. Dan gaan ze dus vervolgens nog vijfenzestig jaar leuke dingen doen. Het is de vraag of die dingen zolang leuk blijven, maar niet onbelangrijk is de vraag wie dat gaat betalen? Of is honderddertig alleen voor de happy few? Opsluiten in nieuwe Utopia's, waar ze niet uit mogen.

1 comment:

spuitelf said...

Je kan je ook nog laten invriezen en dan over 100 jaar kijken wat er met de aarde gebeurd is. Lijkt je dat wat?