Een nieuw type Zomergast?

Zondag was wetenschapsjournalist Ionica Smeets te gast bij Zomergasten van de VPRO. Ik had er niet veel van verwacht want Ionica is van een andere generatie dan ik en ook nog eens een Beta. Ik wist dat ze een leuk mens is, dat kan dus in de combinatie van jong en Beta, maar ik dacht dat ze een andere belangstelling zou hebben dan ik en dus fragmenten zou laten zien die mij niet aanspreken. Aanvankelijk kreeg ik gelijk. Wat moet ik met een uitleg over de bijzondere schoonheid van de priemgetallen en een cabaretier die jaren heeft gezocht naar een lied waarbij het laatste woord van een zin de vertaling is van het een na laatste woord. Ik vond het allemaal nogal gezocht en dreigde af te haken. Het ging me ook ietsje te snel, geef ik toe.

Net op dat moment werd het interessant. Ionica prees de absolute waarde van haar collega wetenschappers en bedoelde daarmee wiskundigen, natuurkundigen en scheikundigen en vond het onbegrijpelijk en ongepast dat zij door de intellectuelen van deze wereld met zoveel dedain worden behandeld. Ze toonde een fragment uit DWDD waarin dat duidelijk moest worden.

Ik waande me terug in de zeventiger jaren, toen ik aan de Vrije Universiteit taal en letterkunde studeerde en op de faculteit een felle discussie woedde over de vraag of alfa's en gamma's wel wetenschap bedrijven. Ik geloof dat ik als taalkundige nog mee mocht doen, maar al die letterkundigen moesten vooral hun mond houden. In Nederland deelt men wetenschappers in in Alfa, Beta en Gamme wetenschappers. Tot de Alfa-wetenschappers rekent men filosofen, geschiedkundigen, taalkundigen en theologen. Tot de Gamma's antropologen, economen, geografen, psychologen en sociologen. Ionica hanteerde nu een hele andere indeling, nl. wetenschappers en rekende daar uitsluitend haar vrienden wiskundigen, natuurkundigen enz. toe en de andere groep gestudeerden. Dat zijn de  intellectuelen. Die laatsten leveren volgens haar geen enkele bijdrage aan de vooruitgang van de wereld. Hen past dus meer respect voor de Beta's.

"Je bent jong en je wilt wat", dacht ik. Wel slordig voor iemand die de schoonheid van het denken benadrukt. Wilfried de Jong, de brave, liet het zo.