Op 7 december 2009 schreef ik een blog over mijn verwarrende wereld. Die is er vier jaar later niet duidelijker op geworden, ondanks het toenemen der jaren. Ik heb me aangepast, lees mijn nieuws digitaal en zelfs voor boeken grijp ik regelmatig naar de e-reader. Tevergeefs heb ik met mijn deelname aan facebook getracht de wereld te doorgronden. Maar het heeft averechts gewerkt. Dus ga ik teleurgesteld terug naar oude tijden toen ik boeken las en gedichten,. toen ik goede films zag waarin het menselijk geheim wordt blootgelegd, ik concerten en theatervoorstellingen bezocht die me aan het denken zetten.
Het lijkt nu wel of er twee werelden bestaan: mijn kleine, eigen wereld van mooie verhalen, van aangrijpende kunstwerken, van mijn lieve vrienden. En de buitenwereld van gevaren, dreigende taal, korte lonten, opwinding, snel scoren. Soms ontmoeten die werelden elkaar en dan roepen ze opnieuw veel vragen op. Waarom gaan we nu Isis bestrijden met bommen, terwijl al jaren duidelijk is dat godsdienst extremisme een protest is tegen de ongelijkheid in de wereld. Waarom doen we daar niets aan, ja zelfs negeren we dat. Met bommen los je niets op. Dat zou Obama ook moeten weten. Waarom maken we elkaar bang met gruwelijke beelden, terwijl het allerergste is dat miljoenen mensen, vooral moeders en kinderen, van huis en haard zijn verdreven, honger en pijn lijden, wanhopig zijn. Waarom protesteren alle weldenkende mensen niet? Waarom denken wij nog steeds dat onze westerse ideologie superieur is? Waarom gebruiken wij onze kennis niet om met anderen te praten en anderen te overtuigen. Waarom besteden gevestigde media zo weinig aandacht aan tegenbewegingen? Ik zou graag antwoorden op die vragen willen geven. Maar ik raak de weg kwijt in mijn eigen verwarring.
No comments:
Post a Comment