Sunday, October 29, 2006

wethouder janny bakker over armoede

Ik schreef Janny Bakker:

Janny. ik begrijp je reactie, maar het is wel het beeld dat leeft bij veel mensen (de overheid staat onverschillig tegenover armoede in ons land). En het CDA versterkt volgens mij dat beeld door armoede problemen door te verwijzen naar het maatschappelijk middenveld. Overigens weet ik dat jij werkelijk naar wegen zoekt om mensen die het zwaar hebben te ondersteunen.

En Janny schreef terug.

Hallo Nel, Leuk dat je op mijn weblog reageert. Ik heb inmiddels (nav het persbericht dat je doorstuurde) ook jouw weblog bezocht en die ziet er erg professioneel uit. Je hebt een prettig leesbare en ook leuke schrijfstijl.

Ik begrijp jouw zorg over het "credo" van het CDA waar het gaat om het maatschappelijk middenveld, maar ik deel de zorg dat het CDA het probleem hiermee afschuift belist niet. Het CDA (en daarmee bedoel ik echt niet alleen mijzelf) vindt namelijk absoluut dat armoedebestrijding een taak is van de overheid ! De beste vorm van armoedebestrijding is volgens het CDA nog steeds het hebben van betaald werk. Daar wordt (juist ook door het CDA landelijk) heel zwaar op ingezet. Beleid dat door tegenstanders als "a-sociaal" wordt bestempeld, omdat je mensen na een jarenlange WAO uitkering weer aanspreekt op wat ze nog wel kunnen, is juist bedoeld om ook die groepen kwetsbare mensen minder afhankelijk te maken van een uitkering en daarmee te beschermen tegen een soort van permanent bestaan aan de onderkant van de samenleving. Voor diegenen die echt niet kunnen werken (chronisch zieken, gehandicapten, 65+ ers, kinderen) wordt geprobeerd om via allerlei (fiscale) maatregelen het inkomen te vergroten.

Ondanks al die overheidsmaatregelen moeten we echter erkennen dat mensen niet altijd komen vragen waar ze recht op hebben, dat mensen vastlopen in de bureaucratie, dat er een toenemend schuldenprobleem is en dat er een groep mensen is die we gewoonweg niet kunnen bereiken. Die laatste groep zit echt niet alleen bij Vangnet en Advies, maar bestaat ook uit ouderen, gezinnen met kinderen etc. die zich voor hun armoede schamen. Heel erg vind ik dat!
Arm zijn is geen schande. Maar armoede is wel een schande. Daar zouden we ons als rijke samenleving (juist ook vanuit onze christelijke traditie) voor moeten schamen. Om daar op locaal niveau een adequaat antwoord op te vinden is de samenwerking tussen overheid en maatschappelijk middenveld mijns inziens onmisbaar.

Voor de duidelijkheid: ik vind niet dat de diaconieen arme mensen geld zouden moeten geven. Ik vind ook niet dat de Jellinek organisatie tijdelijk geld moet voorschieten om mensen weer in een uitkering te helpen. Ik vind ook niet dat voedselbanken mensen in elementaire levensbehoeften moeten voorzien. Dit soort praktijken zijn helaas momenteel aan de orde in Huizen. Wat maatschappelijke organisaties wel kunnen doen (en daarin worden ze mijns inziens echt in waarde onderschat) is - door een persoonlijke benadering- mensen begeleiden naar de mogelijkheden die er zijn (o.a. bijzondere bijstand, schuldhulpverlening etc.). Waar maatschappelijke organisaties goed in zijn (en de overheid veel minder goed in is) is juist die persoonlijke steun, de -soms jarenlange- trouw ook aan mensen die de complexe samenleving maar moeilijk kunnen bijhouden. Dus wat mij betreft (en dat is echt ook een landelijk CDA standpunt!):1. Probeer mensen weer zelfredzaam te maken en onafhankelijk van een uitkering (= primair een taak van de overheid)2. Ondersteun mensen die het zelf niet redden door een fatsoenlijk basisinkomen en aanvullende fiscale maatregelen + locale bijzondere bijstand (= primair een taak van de overheid)3. Erken ieder mens in zijn eigen intrinsieke waarde. Sta naast kwetsbare mensen, wijs hen waar mogelijk de weg, breng hen waar mogelijk ook in andere netwerken dan waarin ze gewend zijn te leven, biedt hen vriendschap en blijf hen trouw, ook als er nauwelijks meer iets in hun situatie te verbeteren is. (= primair een taak van maatschappelijke organisaties) Als we zo als overheid, samen met maatschappelijke organisaties, onze schouders onder het armoedeprobleem zetten, dan moet het ons toch lukken om armoede met succes te bestrijden.

2 comments:

hoogmoed said...

Armoede bestaat in Nederland. Daar zijn we het over eens. We zijn het er ook over eens, dat mensen die kunnen werken, moeten werken. Maar we zijn het vermoedelijk niet over eens, dat er mensen zijn die in deze jachtige, overspannen samenleving moeilijk aan de slag kunnen, als de overheid ze niet een handje helpt.

En we zijn het er misschien ook niet over eens, dat mensen die van alleen bijstand of AOW moeten leven, het steeds moeilijker hebben.

En misschien zijn we het er ook niet over eens, dat de afhankelijkheid van maatschappelijke instellingen willekeur in de hand kan werken. Ik wil dat in ieder geval niet.

En als de diaconie, de voedselbank en de Jellinek niet tijdelijk mogen helpen, wie helpt dan wel?

Anonymous said...

twee commnentaar, gewoon als probeersel