Ik had dit weblog bijna de titel Obama en Verdonk gegeven, of Rita en Barack. Maar dat leek me toch iets te simpel. Ik zal het uitleggen. In mijn vorige weblog verkneukelde ik me over de ruzie tussen Rita en een vaar haar vriendjes over de financiering van haar beweging Trots op Nederland. Nu lees ik dat Obama, zeer tegen zijn eerdere belofte in, heeft besloten gebruik te maken van kleine en grote geldschieters om zijn campagne te financieren. Hij denk dat hij alleen met veel geld de verkiezingen kan winnen. En de 85 miljoen dollar waarop hij en ook zijn tegenstander MacCain recht hebben uit de staatskas is kennelijk niet genoeg.
Is daar iets mis mee? Ja, daar is iets mis mee. En daarvoor kan ik wijzen op de private financiering van bewegingen als die van Fortuyn en Verdonk. Want veel van die geldschieters, en vooral de grote geldschieters willen iets terug voor hun geld. Bij die lieden is niets voor niets. Ze willen roem, voordeel of een mooi baantje. En als ze dat niet krijgen, maken ze ruzie. Zij voelen zich immers niet gebonden aan de goede zaak, zij voelen zich alleen gebonden aan hun eigen roem en rijkdom.
Daarom had Obama beloofd dat hij in zijn campagne geen gebruik zou maken van deze geldschieters. Nu hij deze belofte heeft gebroken is dat natuurlijk voer voor zijn kritikasters. En die komen niet alleen van rechts, maar ook uit zijn eigen partij. En die heeft het al zo moeilijk nu veel aanhangers van Hillary Clinton hebben laten weten dat ze niet of niet op Obama gaan stemmen. De Democraten hebben nu ernstig behoefte aan een gesloten front. Hillary wil wel mee doen. Maar dan moet Obama niet zelf roet in het eten gooien. En het verbreken van verkiezingsbeloftes smaakt de kiezer slecht. Genoeg voorbeelden te vinden.
Is daar iets mis mee? Ja, daar is iets mis mee. En daarvoor kan ik wijzen op de private financiering van bewegingen als die van Fortuyn en Verdonk. Want veel van die geldschieters, en vooral de grote geldschieters willen iets terug voor hun geld. Bij die lieden is niets voor niets. Ze willen roem, voordeel of een mooi baantje. En als ze dat niet krijgen, maken ze ruzie. Zij voelen zich immers niet gebonden aan de goede zaak, zij voelen zich alleen gebonden aan hun eigen roem en rijkdom.
Daarom had Obama beloofd dat hij in zijn campagne geen gebruik zou maken van deze geldschieters. Nu hij deze belofte heeft gebroken is dat natuurlijk voer voor zijn kritikasters. En die komen niet alleen van rechts, maar ook uit zijn eigen partij. En die heeft het al zo moeilijk nu veel aanhangers van Hillary Clinton hebben laten weten dat ze niet of niet op Obama gaan stemmen. De Democraten hebben nu ernstig behoefte aan een gesloten front. Hillary wil wel mee doen. Maar dan moet Obama niet zelf roet in het eten gooien. En het verbreken van verkiezingsbeloftes smaakt de kiezer slecht. Genoeg voorbeelden te vinden.
No comments:
Post a Comment