Ik lees "Je hebt het niet van mij, maar ......." over de belevenissen van Joris Luyendijk als Nieuwspoort rapporteur aan het Binnenhof. Hij heeft een maand achter de schermen meegelopen. Hij benadert het politieke bedrijf als een antropoloog. Hij kijkt niet naar de poppetjes, maar vooral naar het spel tussen die poppetjes. Dat bestaat uit codes, mythes en taboes en vooral uit een gedeeld idee van wat "normaal" is. Zijn conclusie is dat het politieke bedrijf voor een buitenstaander niet te begrijpen is.
Nu hoor ik het eens van een ander. Omdat ik vier jaar in de gemeenteraad van Huizen heb verkeerd, word ik door vrienden en verwanten gezien als een insider. Zij vragen mij uitleg over het gedrag in de politieke arena? Soms kan ik vragen beantwoorden: Nee, de burgemeester leidt niet altijd de vergadering, de burgemeester leidt alleen de raadsvergadering. Commissievergaderingen worden geleid door raadsleden. Ja, er wordt altijd vergaderd in rondjes. Dus ook mensen die niets te zeggen hebben, gaan praten, als ze aan de beurt zijn, anders denken wij op de tribune dat ze niks te zeggen hebben. En je gaat niet in de politiek om je mond dicht te houden.
Maar op sommige vragen moet ik het antwoord schuldig blijven, omdat ik het zelf in de vier jaar dat ik er zat nooit heb begrepen. Lijken sommige raadsleden alleen ongeïnteresseerd, of zijn ze het ook? Wie doet het met wie en waarom is dat zo? Waarom zijn regels en afspraken zo belangrijk? Waarom wordt er zo weinig gelachen. Maar vooral, waar gaat dit eigenlijk over? Wie trekt er aan de touwen?
Joris L. beschrijft dat de politieke mores in Den Haag zo sterk zijn dat nieuwelingen zich binnen een jaar hebben aangepast. Ook de nieuwelingen die hadden aangekondigd het geheel anders te gaan doen. Ik ken dat. Toen ik in 2002 lid werd van de gemeenteraad van Huizen, traden er met mij nog wat gedreven vrouwelijke raadsleden aan. Na een lange raadsvergadering waarin door onze mannelijke collega's veel woorden waren verspild aan weinig, besloten wij gezamenlijk de knuppel in het hoenderhok te gooien. Wij wilden het anders, vooral inhoudelijker en efficienter. Maar er kwam niets van terecht. De mannen kregen er lucht van en praatten ons terug in het bankje.
Je moet stevig op je benen staan om de politieke arena te betreden en vooral om overeind te blijven. Zeker als je een boodschap hebt, die niet goed uitkomt. Overigens hebben twee vrouwen van toen het vakkundig overleefd.
No comments:
Post a Comment