Uitgeverij Boekscout liet me dus weten dat ze mijn boek wilden uitgeven. Pas op: dat zegt niets over de kwaliteit van mijn boek noch over de kansen op veel lezers. Het geeft me alleen de zekerheid dat ik over een tijdje mijn boek in mijn hand kan houden. Ik zzie het al staan op een prominente plek in mijn boekenkast: Nel Hoogmoed - Boek. Een paar dagen later lag er bij de post een contract met voorwaarden. Basis is wederzijdse afhankelijkheid om er een succes van te maken. Ik wil gelezen worden en zij willen geld verdienen. Ik moet mijn bijdrage leveren aan de promotie van het boek.
Wie A zegt moet B zeggen. Ik tekende dus. Nu werd het serieus. Ik had een werktitel voor mijn boek "Mijn vriendin heeft Alzheimer", maar die was me hoe langer hoe meer gaan tegenstaan. Hij leek teveel op "Ik heb Alzheimer" van Stella Braam en er is in het verhaal veel meer dan Mr. Alzheimer. Na een zoektocht langs "Wandeling", "De Wandelaars", "De weg en het leven"(!) werd het uiteindelijk een van de gevleugelde uitspraken van mijn vriendin "Het is zoals het is".
Ik kreeg een productieplan van de uitgever met drie hoofdpunten: de tekst moet foutloos aangeleverd worden, ik zelf ben verantwoordelijk voor de omslag en voor de tekst op de omslag. Hemel, dacht ik. Ik kan een beetje schrijven, maar daar houdt het op. Gelukkig zijn er vrienden. Een schakelde ik in voor het ontwerp van de voorkant. Voor de foto op de achterkant van het boek, liep ik mijn fotobestand na tot ik ziek werd van mijn eigen kop. Uiteindelijk selecteerde ik een foto van mijn vriendin en mij wandelend in Groeneveld. Maar de foto was te groot. Dus moest die bewerkt. Een andere vriendin ging avonden aan de slag om ons op de zeven vierkante centimeter te zetten.
Volgende keer de foutloze tekst.
No comments:
Post a Comment