Ondanks waarschuwingen dat het een lange weg zou worden met veel teleurstellingen begon ik direct na terugkeer uit Frankrijk optimistisch en veel vertrouwen aan mijn zoektocht naar een uitgever. In mijn achterhoofd speelde de mogelijkheid van "uitgeven in eigen beheer", maar zover was ik nog niet. Eerst wilde ik het langs de traditionele weg proberen. Er waren twee mogelijkheden: het manuscript rechtstreeks naar een uitgever sturen of aanbieden aan een literair agent. Ik koos voor het laatste. Ik liet me niet ontmoedigen door een strenge passage op de website dat jaarlijks duizend manuscripten langs deze weg worden aangeboden, waarvan er hoogstens 3 tot 5 tot een boek in de boekwinkel leiden. Ik mocht de eerste vijftig bladzijden sturen volgens strikte voorschriften, mocht tussentijds geen contact zoeken en een eventuele afwijzing zou niet gemotiveerd worden. Waar begin ik aan, heb ik wel gedacht, maar ik sprong in het diepe.
Twee maanden heb ik gewacht. Er gebeurde niks. Toen besloot ik het heft weer in eigen hand te nemen en rechtstreeks uitgevers aan te schrijven. Ik selecteerde er een vijftal, waarvan ik dacht dat ze bij mijn boek hoorden. Ook op hun websites vooral ontmoedigende verhalen: doe het niet, je moet lang wachten wel 3 tot 6 maanden en de kans op succes is heel klein.
Ik deed het niet! Ik liet mijn oren hangen en ging op zoek naar alternatieve wegen. Ik troostte me met de gedachte dat een goed boek ook op eigen kracht de weg naar de lezersmarkt kan vinden. Er zijn voorbeelden genoeg. Ik laafde me aan de positieve toon op de website van Boekscout een printing-on-demand uitgever en stuurde hen de eerste bladzijde van mijn boek. Drie dagen later had ik hun antwoord. Ze waren geinteresseerd.
No comments:
Post a Comment