“Sometimes there are days like this, when that slow, steady effort is rewarded with justice that arrives like a thunderbolt.”
Gisteren heeft het Federaal hooggerechtshof in Washington bepaald dat een huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht niet in strijd is met de Amerikaanse grondwet. Staten mogen in de ogen van het hoogste Amerikaanse rechtsorgaan dergelijke huwelijken dus niet verbieden. Het was een dubbeltje op zijn kant, maar nu is het zover. En God, wat ben ik blij. Tranen krijg ik ervan in mijn ogen. Toen ik vijftig jaar geleden uit de kast stapte, had ik niet kunnen dromen dat het ooit zover zou komen. Ik heb de jarenlange strijd op mijn manier gesteund door vooral mezelf te blijven en nooit onder stoelen of banken te steken dat ik vrouwen aantrekkelijker vind om mee te leven dan mannen. De laatste jaren valt het me op dat niemand in Nederland daar nog een punt van maakt. Maar toen ik zes jaar geleden in Amerika was, waarschuwde mijn Amerikaanse vriendin me nog om in haar staat, Montana, niet hand in hand over straat te gaan. En nu zou ik zelfs mogen trouwen. Dat wil ik niet, net zoals heel veel andere mensen. Maar het kan en daar ben ik heel erg trots op. Hulde voor alle strijders die dit voor elkaar hebben gekregen.
No comments:
Post a Comment