Monday, May 19, 2008

Bozeman

Bozeman is met 80.000 inwoners de op een na grootste stad in Montana. Het ligt op 1800 m hoogte in een grote vlakte. Vanmorgen reden wij er heen om onze SUVVi op te halen, die ons morgen naar Yellowstone Park gaat brengen. Maar eerst keken we wat rond in de stad. Bozeman is Mainstreet en Mainstreet is Bozeman. Daar komt alles samen. Er zijn twee bioscopen waar ze alternatieve films draaien, er is het campagne kantoor van Barack Obama, er is de nieuwe bibliotheek, er zijn salons en bars, er is StarBucks met heerlijke koffie en grote fauteuilles en er zijn hele leuke winkels.

Wij snuffelden rond in een Quilt store, omdat in de etalage een prachtig kleurig wandkleed hing, ontworpen door Afghaanse vrouwen en genaaid door vrouwen uit Bozeman. We zouden het zo willen inpakken, meenemen en bij ons aan die lange wand willen hangen. Er zijn ook veel Art Galleries met die typische schilderkunst van het Wilde westen: Buffels, cowboys, bold eagles, en heel veel prairie. Soms zo realistisch mogelijk geschilderd, met overweldigende natuur als decor, maar af en toe ook met wat lijnen en vlekken die nog iets te fantaseren over laten.

Door Main Street rijdt al het verkeer van Bozeman, ook die hele grote Amerikaanse vrachtauto's met hun dikke neus. Toen we op een terras een Mexicaanse taco aten, viel op dat je al die auto's nauwelijks hoort, omdat het langzaam soevend rijdt, niet toetert en omdat Mainstreet heel erg breed is.

In Bozeman Main Street is geen hoogbouw. Er staan wat oude bakstenen gebouwen van drie tot vier etages hoog en daartussen houten laagbouw, waar meestal salons of bars in zijn gevestigd. De Montanezen zijn heel erg vriendelijk en behulpzaam. Overal waarwe onze neus naar binnen staken, vroeg men zangerig " how are you today and where are you from". We weten nog steeds niet of we antwoord moeten geven. Tot nu toe zeggen we: We're fine and how are you. En vervolgens wat we nodig hebben.

We hebben nu dus zo'n dikke SUVvi. Even wennen aan de automaat. Maar wij rijden nu dus ook zoevend rond. Wie doet ons wat? Morgen gaan we naar Yellowstone beren kijken.

1 comment:

Anonymous said...

Hartelijk bedankt voor de goede reiswensen aan mij. Ja zéker, natuurlijk, steeds je spannende vervolgverhaal gelezen, Nel!!! Ik geniet ervan en leef mee. Take care of the bear! Nog één dag, dan ga ik zelf aan míjn VS NM avontuur beginnen. Wij leven in de uitroeptekens, volgens mij, als je begrijpt wat ik bedoel. Wie weet lukt het lezen van je weblog ook in NM. Liefs, Thamar